Πώς η Γερμανία έπεσε στην ενεργειακή παγίδα της Ρωσίας;

Εκ των υστέρων είναι κανείς πάντα σοφότερος, ακόμη και ως Γερμανός καγκελάριος, σχολιάζει η Handelsblatt.

Η ρωσική εκστρατεία κατάκτησης της Ουκρανίας είχε σχεδιαστεί από καιρό, δήλωσε ο Όλαφ Σολτς στον αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό CBS κατά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, με τις ηλιόλουστες στέγες της Μαδρίτης πίσω του.

Ο ηγέτης του Κρεμλίνου Βλαντιμίρ Πούτιν είχε προετοιμαστεί: “Νομίζω ότι η απόφαση για αυτόν τον πόλεμο είχε ληφθεί ένα χρόνο πριν, ίσως και νωρίτερα”, δήλωσε ο Scholz.

• Τα δικαιώματά σας εάν οι πτήσεις καθυστερήσουν ή ακυρωθούν

Μέρος των προετοιμασιών του Πούτιν θα μπορούσε να παρατηρηθεί από το διάστημα. Δορυφορικές εικόνες έδειξαν από νωρίς ότι ο ρωσικός στρατός συγκέντρωνε άρματα μάχης, ελικόπτερα και εκτοξευτές πυραύλων στα ουκρανικά σύνορα.

Ένα άλλο μέρος των προετοιμασιών παρέμεινε κρυμμένο για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και θα ήταν και αυτό αναγνωρίσιμο. Το όπλο αυτής της μυστικής επιχείρησης: το φυσικό αέριο.

Την ερχόμενη Δευτέρα θα ξεκινήσουν εργασίες συντήρησης στον αγωγό Nord Stream 1 της Βαλτικής Θάλασσας και η παροχή φυσικού αερίου θα διακοπεί. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια επέμβαση ρουτίνας που διαρκεί περίπου δέκα ημέρες.

Ωστόσο, η γερμανική κυβέρνηση αναμένει τώρα ότι η Ρωσία δεν θα θέσει ξανά σε λειτουργία τον αγωγό και θα σταματήσει οριστικά τις παραδόσεις φυσικού αερίου στη Γερμανία. Υπάρχει η απειλή ενός οικονομικού σοκ που δεν έχει ξαναζήσει η χώρα στη μεταπολεμική περίοδο.

Αν το φυσικό αέριο γίνει σπάνιο το χειμώνα, οι εταιρείες θα χρεοκοπήσουν, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι θα μείνουν χωρίς δουλειά και θα αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς θέρμανσης – ή, στη χειρότερη περίπτωση, θα κάθονται στο κρύο. Ο καγκελάριος Σολτς προειδοποιεί για “κοινωνικά εκρηκτικά”. Ο αναπληρωτής του Robert Habeck κάνει λόγο για “οικονομική επίθεση”.

Αυτή η επίθεση ήταν προβλέψιμη, ήταν μέρος του πολεμικού σχεδιασμού του Πούτιν, η οικονομική πλαισίωση της εισβολής στην Ουκρανία. Η Handelsblatt μίλησε με κορυφαίους πολιτικούς, αξιωματούχους και διπλωμάτες για να εντοπίσει πώς η Γερμανία έπεσε στην ενεργειακή παγίδα του Πούτιν.

Θα μπορούσε κανείς να ανατρέξει πολύ πίσω για αυτό, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία άρχισε να προμηθεύει σωλήνες για τους σοβιετικούς αγωγούς.

Αρκεί όμως να εξετάσουμε πιο προσεκτικά τα γεγονότα του περασμένου έτους: Οι υποδείξεις των συμμάχων απορρίφθηκαν ως κινδυνολογία, ενώ οι προειδοποιήσεις για χαμηλά επίπεδα στις γερμανικές εγκαταστάσεις αποθήκευσης φυσικού αερίου αγνοήθηκαν. Η εικόνα που προκύπτει είναι η εικόνα ενός υπνοβατούντος κυβερνητικού μηχανισμού που έθεσε σε κίνδυνο την ενεργειακή ασφάλεια της Γερμανίας. Όχι σκόπιμα, αλλά από αμέλεια.

Αμερικανός διπλωμάτης παρατήρησε χαμηλά επίπεδα σε γερμανικές εγκαταστάσεις αποθήκευσης φυσικού αερίου

“Αναρωτιέται κανείς γιατί κανείς δεν έχει βγάλει το συμπέρασμα από το γεγονός ότι ακριβώς οι αποθηκευτικές εγκαταστάσεις που ανήκουν σε ρωσικές εταιρείες έχουν αδειάσει τόσο πολύ – τόσο εμφανώς”, δήλωσε ο Scholz πριν από λίγες ημέρες.

Αναρωτιέται κανείς πράγματι. Αλλά θα μπορούσε βέβαια κανείς να θέσει αυτό το ερώτημα και στον άνθρωπο που κάθισε στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου ως υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος τα τελευταία χρόνια.

Κάποιος που έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου από νωρίς ήταν ο Amos Hochstein, ειδικός απεσταλμένος για την ενεργειακή διπλωματία στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ. Ο Hochstein ορκίστηκε τον Αύγουστο του 2021 και τον Σεπτέμβριο ταξίδεψε στο Βερολίνο για συνομιλίες με τη γερμανική κυβέρνηση.

Το μήνυμά του: οι τιμές του φυσικού αερίου, οι οποίες είχαν ήδη αυξηθεί απότομα εκείνη την εποχή, έδειχναν ότι η Ευρώπη χρειαζόταν επειγόντως να αναπτύξει πηγές ενέργειας πέραν της Ρωσίας.

Ο Hochstein, αναφέρουν διπλωμάτες, επισήμανε επίσης τα χαμηλά επίπεδα των εγκαταστάσεων αποθήκευσης φυσικού αερίου της Γερμανίας. Οι Αμερικανοί ανησυχούσαν ότι “η αγορά δεν είχε αρκετή προσφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια”.

Κανονικά, έτσι λειτουργεί: οι δεξαμενές αδειάζουν το χειμώνα και γεμίζουν ξανά την άνοιξη, όταν οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν και η περίοδος θέρμανσης τελειώνει. Τον Νοέμβριο, φτάνουν στο αποκορύφωμά τους και ο κύκλος ξεκινά από την αρχή.

Το 2021, ωστόσο, συνέβη κάτι παράξενο. Μετά από ένα ψυχρό κύμα τον Φεβρουάριο, οι δεξαμενές αποθήκευσης ήταν σε μεγάλο βαθμό άδειες, αλλά στη συνέχεια γέμισαν μόνο αργά.

Υπήρχε ιδιαίτερα λίγο αέριο στην εγκατάσταση αποθήκευσης στο Rehden της Κάτω Σαξονίας, τη μεγαλύτερη στη Γερμανία. Ο ιδιοκτήτης: η ρωσική εταιρεία ενέργειας Gazprom.

Αλλά οι Γερμανοί συνομιλητές του Hochstein δεν εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα. Η “αμερικανική προπαγάνδα” ήταν το θέμα των παραληρημάτων στην κυβερνητική συνοικία. Οι Αμερικανοί ενδιαφέρονταν μόνο να προωθήσουν το “fracking gas” τους στη γερμανική αγορά σε φουσκωμένες τιμές, πίστευαν στο Υπουργείο Οικονομίας και στα γερμανικά εταιρικά επιτελεία.

Οι διπλωμάτες του Υπουργείου Εξωτερικών θεωρούσαν επίσης παράλογη την ιδέα ότι η Ρωσία θα μπορούσε να εξαπολύσει επιθετικό πόλεμο και να θέσει έτσι σε κίνδυνο την προσοδοφόρα ενεργειακή συνεργασία με τη Γερμανία. Οι Αμερικανοί προειδοποιούσαν διαρκώς για κάτι, θυμάται ένας από αυτούς, και υπήρχαν “πολλά λαθάκια”.

Oι κορυφαίοι Γερμανοί αξιωματούχοι δεν ξέχασαν τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν, τα οποία η CIA κακώς υποπτευόταν ότι βρίσκονταν στο Ιράκ. “Αλλά στο Ιράκ” – αυτή ήταν η απάντηση που άκουσαν ξανά και ξανά οι υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι των ΗΠΑ στο Βερολίνο.

Σήμερα γνωρίζουμε: Σε αντίθεση με το Ιράκ, οι Αμερικανοί είχαν δίκιο αυτή τη φορά, αλλά οι Γερμανοί πολιτικοί δεν άκουσαν, τυφλωμένοι από τις δικές τους προκαταλήψεις. “Σπάνια μια χώρα έχει χάσει τη φήμη της τόσο γρήγορα όσο η Γερμανία”, λέει ένας διπλωμάτης των Βρυξελλών.

Ο Altmaier βασίζεται στους εμπειρογνώμονές του

Ο άνθρωπος που είναι εδώ και καιρό υπεύθυνος για την ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας τρέχει με ταχύτητα στον αυτοκινητόδρομο, όταν η Handelsblatt τον βρίσκει στο τηλέφωνο.

Ο Peter Altmaier ήταν υπουργός για δέκα χρόνια και τον οδηγούσαν από ραντεβού σε ραντεβού. Τώρα, ως πολιτικός συνταξιούχος, ο Altmaier πρέπει να ξανακαθίσει ο ίδιος πίσω από το τιμόνι, μιλώντας με σύστημα hands-free. Η ενεργειακή κρίση είναι στο μυαλό του, μπορείτε να το νιώσετε. Θα μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα, και θα έπρεπε να είχε κάνει περισσότερα, για να αποτρέψει την καταστροφή;

Ο Altmaier λέει ότι δεν είχε ψευδαισθήσεις για το καθεστώς στο Κρεμλίνο. Ήδη από την άνοιξη του 2021, όταν ενημερώθηκε για την απότομη αύξηση των τιμών της ενέργειας, είχε μάθει “για συγκριτικά άδειες εγκαταστάσεις αποθήκευσης φυσικού αερίου”.

Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες του υπουργείου του είχαν επισημάνει ότι τα επίπεδα ήταν παρόμοια χαμηλά και το 2017, χωρίς προβλήματα εφοδιασμού.

Οι διαταραχές της αγοράς είναι οι συνέπειες της πανδημίας, ήταν επίσης η εκτίμηση του Ομοσπονδιακού Γραφείου Εξωτερικών. Μια νέα αύξηση της ζήτησης αντιμετωπίζεται με μειωμένη προσφορά. Αυτό ανέβαζε την τιμή.

Οι Ρώσοι δεν μπορούσαν να κατηγορηθούν: τήρησαν όλα τα μακροπρόθεσμα συμβόλαια προμήθειας, αλλά υπήρξε έλλειψη ζήτησης επειδή οι εισαγωγείς φυσικού αερίου συγκράτησαν νέες παραγγελίες λόγω των υψηλών τιμών και ήλπιζαν σε χαμηλότερες τιμές το καλοκαίρι.

Ήταν η παράξενη εμπιστοσύνη στον οικονομικό ορθολογισμό ενός καθεστώτος που δεν άξιζε εμπιστοσύνης που οδήγησε τη Γερμανία στην ενεργειακή παγίδα. Μέχρι το τέλος της καγκελαρίας της Άνγκελα Μέρκελ, οι ρωσικές προμήθειες κάλυπταν το 55% των αναγκών της Γερμανίας σε φυσικό αέριο.

“Το να βάζεις τον εαυτό σου σε μια τέτοια εξάρτηση με τα μάτια σου ανοιχτά – αυτό δεν ήταν μια παρενέργεια, αυτός ήταν ο επιθυμητός στόχος”, εξηγεί ο Thomas Kleine-Brockhoff, διευθυντής του German Marshall Fund στο Βερολίνο. “Η αλληλεξάρτηση ήταν πολιτικά επιθυμητή: περισσότερο φυσικό αέριο από τη Ρωσία ήταν καλύτερο από λιγότερο φυσικό αέριο, οι ρωσικές επενδύσεις στις εγκαταστάσεις αποθήκευσης μας ήταν καλές, όχι κακές”.

Ο υπολογισμός πίσω από αυτό περιγράφεται στην πολιτική επιστήμη με τον όρο “αλληλεξάρτηση”: Οι αμοιβαίες εξαρτήσεις αποτρέπουν τις συγκρούσεις, τουλάχιστον θεωρητικά.

Για τη γερμανική οικονομία, η επιθυμητή αλληλεξάρτηση έδωσε το σήμα να επεκτείνει όλο και περισσότερο τη συνεργασία με τη Ρωσία στον τομέα του φυσικού αερίου, χωρίς να λαμβάνει προφυλάξεις για την περίπτωση διακοπής του εφοδιασμού.

Και για την πολιτική, η ενεργειακή σύνδεση με τη Μόσχα προσέφερε την ευκαιρία να ξεπεραστούν τα ιστορικά αισθήματα ενοχής απέναντι στη Ρωσία, το τραύμα των ναζιστικών εγκλημάτων.

Αυτό εξηγεί επίσης γιατί το Βερολίνο υποπτευόταν ότι όλοι οι παράγοντες στην αγορά φυσικού αερίου είχαν βασικά κίνητρα, εκτός από τους Ρώσους. Οι Αμερικανοί ήταν ύποπτοι ότι ενδιαφέρονταν μόνο για την πώληση του ακριβού φυσικού αερίου τους.

Οι Ουκρανοί κατηγορήθηκαν ότι ήθελαν να αρπάξουν τα τέλη διέλευσης για την περαιτέρω μεταφορά του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Οι Ρώσοι, από την άλλη πλευρά, λέγεται ότι ήταν αξιόπιστοι. “Ακόμη και στις πιο σκοτεινές εποχές του Μπρέζνιεφ” όλες οι συμβάσεις είχαν εκπληρωθεί: Αυτή ήταν η διυπουργική συναίνεση στον κυβερνητικό μηχανισμό.

Προσάρτηση της Κριμαίας, εισβολή στο Ντονμπάς – οι Γερμανοί έκαναν τα στραβά μάτια

Πεπεισμένοι ότι η ενεργειακή σύμπραξη με τη Ρωσία θα σταθεροποιούσε την ευρωπαϊκή ειρηνευτική τάξη, οι Γερμανοί έβλεπαν πέρα από την προσάρτηση της Κριμαίας, την εισβολή στο Ντονμπάς, τη δολοφονία του Tiergarten από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες και την επίθεση με δηλητήριο στον Αλεξέι Ναβάλνι.

Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει, όπως λέει σήμερα ένας αξιωματούχος, ότι ο Πούτιν θα γκρέμιζε τα πάντα με την “τρελή επιθετικότητά” του. Αλήθεια; Για να καταλάβει κανείς ότι κάτι ήταν σάπιο, θα αρκούσε να ακούσει τον Πολωνό πρέσβη της ΕΕ, ο οποίος, σύμφωνα με έναν συμμετέχοντα, προειδοποιούσε συνεχώς τους συναδέλφους του στις Βρυξέλλες: “Οι Ρώσοι ετοιμάζουν κάτι”.

Ή θα μπορούσε κανείς να διαβάσει τα άρθρα του Alan Riley. Ο εμπειρογνώμονας του Ατλαντικού Συμβουλίου σε θέματα ενέργειας έγραψε τον Ιούλιο του 2021: “Έχει γίνει όλο και πιο σαφές τους τελευταίους μήνες ότι η Gazprom έχει εγκαταλείψει το παραδοσιακό μοντέλο πώλησης φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά”.

Ο Altmaier το περιγράφει ως εξής: ρώτησε αρκετές φορές το προσωπικό του, αλλά τελικά δεν είχε λόγο να αμφισβητήσει τις εξηγήσεις. “Στην πραγματικότητα, δεν υπήρξαν καθόλου προβλήματα εφοδιασμού καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου θέρμανσης 2021/22, υπήρχε αρκετό αέριο διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή, ακόμη και όταν η Ρωσία ξεκίνησε τον πόλεμο τον Φεβρουάριο”, λέει.

Λίγο μετά τις θερινές διακοπές του 2021, ο Altmaier ενημέρωσε το υπουργικό συμβούλιο για την κατάσταση στην αγορά φυσικού αερίου. Το μήνυμά του ήταν ότι η ασφάλεια του εφοδιασμού δεν κινδυνεύει παρά τα χαμηλά επίπεδα αποθήκευσης. Δεν υπήρξαν αντιρρήσεις στη συνέχεια, θυμάται ο Altmaier.

Υπάρχουν πολλά που πρέπει να επεξεργαστούν – συμπεριλαμβανομένου του ρόλου της πρώην καγκελαρίου Μέρκελ

Η γερμανική ενεργειακή πολιτική έχει πολλά να επεξεργαστεί. Συμπεριλαμβανομένου του ρόλου της πρώην καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ. Το περασμένο φθινόπωρο, όταν ήταν από καιρό σαφές ότι το Κρεμλίνο διέκοπτε τις προμήθειες φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, η Μέρκελ εξακολουθούσε να υποστηρίζει ότι η Ρωσία τηρούσε όλες τις συμφωνίες. Οι Ρώσοι θα μπορούσαν να προμηθεύουν φυσικό αέριο μόνο βάσει συμβατικών υποχρεώσεων, είπε, “όχι έτσι απλά”.

Τι παρέλειψε η Μέρκελ: Η αγορά φυσικού αερίου στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Τα μακροπρόθεσμα συμβόλαια είναι το ένα, το άλλο είναι η αγορά spot, όπου το φυσικό αέριο διαπραγματεύεται σε καθημερινά ενημερωμένες τιμές. “Και είναι στην αγορά spot που η Gazprom μείωσε τις παραδόσεις της”, εξηγεί η Simone Tagliapietra του Ινστιτούτου Bruegel των Βρυξελλών.

Όταν στα τέλη του φθινοπώρου οι αποθήκες αερίου παρέμεναν ύποπτα άδειες και η Gazprom είχε αντλήσει αέριο ακόμη και από το Rehden, ο Altmaier έγινε ανήσυχος. Κανόνισε, λέει, να ενημερωθεί ο διάδοχός του στο Υπουργείο Οικονομίας, Robert Habeck, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.

Μέσα σε λίγους μήνες, η κυβέρνηση συνασπισμού πρέπει να διορθώσει αυτό που οι κυβερνήσεις της Μέρκελ δεν θεώρησαν απαραίτητο επί 16 χρόνια: να βρει μια εναλλακτική λύση για το ρωσικό φυσικό αέριο.

Ο καγκελάριος Σολτς μπορεί να λάβει τα εύσημα για το γεγονός ότι ως δήμαρχος του Αμβούργου είχε ήδη υποστηρίξει την κατασκευή τερματικών σταθμών υγροποιημένου φυσικού αερίου στις ακτές της Βόρειας Γερμανίας για τη μείωση της εξάρτησης από τις ρωσικές εισαγωγές ενέργειας.

Ο Altmaier, επίσης, το υποστήριξε αυτό κατά τη διάρκεια της θητείας του ως υπουργός Οικονομίας. Ωστόσο, κανένας από τους δύο δεν ήταν ιδιαίτερα επίμονος.

Μόνο οι Αμερικανοί ήταν επίμονοι. Ο Hochstein ταξίδεψε ξανά στο Βερολίνο τον Φεβρουάριο, λίγο πριν ο Πούτιν δώσει την εντολή να επιτεθεί στην Ουκρανία.

Και πάλι ο Hochstein προειδοποίησε τους Γερμανούς για την ενεργειακή τους εξάρτηση από τη Ρωσία, παρουσιάζοντας νέα ευρήματα της αμερικανικής κυβέρνησης. Συναντήθηκε επίσης με τον νέο υπουργό Οικονομίας Χάμπεκ, ο οποίος τον άκουσε με προσοχή.

Ο πράσινος πολιτικός ανέλαβε δράση και σταμάτησε την πιστοποίηση του Nord Stream 2. Επίσης, καθάρισε το προσωπικό. Δύο επικεφαλής τμημάτων υπό τον Altmaier, οι οποίοι ήταν σε θέση να εξηγήσουν με ευγλωττία γιατί η Ρωσία δεν ευθύνεται για τα άλματα των τιμών στην αγορά φυσικού αερίου, απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους.

Αλλά θα ήταν πολύ εύκολο να επιρρίψουμε την ευθύνη για την αποτυχία σε μεμονωμένα πρόσωπα. Η απροσεξία είχε σύστημα. Η Γερμανία δεν είδε κανένα λόγο να υποχρεώσει τους ιδιοκτήτες των εγκαταστάσεων αποθήκευσης φυσικού αερίου να γεμίσουν τις δεξαμενές τους.

Μόνο τώρα αυτό αλλάζει. Η Γερμανία δεν είδε επίσης κανέναν λόγο να ελέγξει ιδιαίτερα κριτικά τους επενδυτές στις υποδομές φυσικού αερίου.

Το αποτέλεσμα ήταν ένας παράξενος συνδυασμός laissez-faire και dirigisme. Η Γερμανία πίστευε ότι είχε ιδιωτικοποιήσει την αγορά φυσικού αερίου – αλλά στην πραγματικότητα είχε μεταβιβάσει τμήματα αυτής στη Ρωσία.

Η γερμανική κυβέρνηση έμεινε έξω από αυτό, η ρωσική κυβέρνηση όχι. Αυτό είναι αρκετό για να καταλάβουμε γιατί η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία απειλείται τώρα με έναν καταστροφικό χειμώνα.

Πηγή: www.capital.gr