Όχι στην συνέχεια των 100 χρόνων από την Ολυμπιάδα του Χίτλερ

Ο δήμαρχος του Μονάχου Ντίτερ Ράιτερ αφήνει υπονοούμενα για τη σύνδεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2036 στο Βερολίνο με το Μόναχο. Η λάθος ιδέα τη λάθος στιγμή…

Ίσως η καλύτερη ιδέα που είχε ποτέ ένας φίλαθλος του αθλητισμού ήρθε στον Πιερ Βαρώνο ντε Κουμπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα: ο Γάλλος εκπαιδευτικός και ιστορικός έφερε τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες στη σύγχρονη εποχή.

Από τότε, αθλητές και φίλαθλοι γιορτάζουν μια μεγάλη γιορτή κάθε τέσσερα χρόνια. Αλλά η Ολυμπιάδα έχασε γρήγορα την αθωότητά της.

Ορισμένα καθεστώτα καταχράστηκαν τους Αγώνες ως σκηνικό για να βελτιώσουν την εικόνα τους και προκάλεσαν τεράστια ζημιά στη φήμη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Οι Ναζί ήταν ιδιαίτερα επιφανείς το 1936, όταν μετέτρεψαν τους Αγώνες του Βερολίνου σε παράσταση προπαγάνδας για την εγκληματική τους βασιλεία.

Αυτό το αναξιοπρεπές θέαμα θα γιορταστεί για 100ή φορά σε λίγα χρόνια. Ένα πράγμα είναι σαφές: δεν υπάρχει κανένας λόγος να γιορτάζουμε.

Αλλά δεν φαίνεται να είναι τόσο ξεκάθαρο. Διότι η Γερμανική Ολυμπιακή Αθλητική Συνομοσπονδία σκέφτεται δυνατά την υποψηφιότητα για τους Αγώνες του 2036.

Και ο δήμαρχος του Μονάχου Ντίτερ Ράιτερ είναι πλέον επίσης ανοιχτός στην ιδέα ότι η πόλη θα μπορούσε να συμμετάσχει.

Δεν θα υπήρχε χειρότερο μέρος από τη Γερμανία γι’ αυτό. Επειδή θα ξεχνούσε την ιστορία.

Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2036 δεν πρέπει να γίνουν στο Μόναχο

Οι λόγοι είναι πολλαπλοί. Και: είναι σχεδόν όλοι άχρηστοι. Οι αγώνες στο Βερολίνο, για παράδειγμα, έχουν τεθεί προς συζήτηση.

Ή μια συνεργασία μεταξύ Βερολίνου και Τελ Αβίβ. Ή μια συνεργασία μεταξύ πολλών γερμανικών πόλεων, που ενδεχομένως να περιλαμβάνει το Μόναχο καθώς και το Βερολίνο.

Είναι αυτονόητο: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Γερμανία θα πρέπει να προωθηθούν με πνεύμα ταπεινότητας, ως μια σπουδαία εκδήλωση μνήμης και ενόψει του ιστορικού υπόβαθρου.

Αλλά αυτό είναι εντελώς μη ρεαλιστικό: οι Ολυμπιακοί Αγώνες πρέπει να είναι μια μεγάλη γιορτή, και πάντα θα είναι, αν θέλεις να είσαι καλός οικοδεσπότης.

Ειδικά από τη στιγμή που, παρεμπιπτόντως, δεν θα ήταν επίσης δίκαιο για τους αθλητές να σχεδιάσει κανείς τους Αγώνες με υπερβολικά προσεγμένο τρόπο.

Έχουν το δικαίωμα να γιορτάσουν το αποκορύφωμα της αθλητικής τους καριέρας όσο αποστασιοποιημένα τους αξίζει.

Αλλά το “Τρίτο Ράιχ” δεν είναι ευκαιρία για επετειακούς εορτασμούς. Και το Μόναχο, το οποίο ο Αδόλφος Χίτλερ είχε επιλέξει ως “πρωτεύουσα του κινήματος”, δεν θα έπρεπε ούτως ή άλλως να συμμετέχει σε αυτούς.

Οι υποστηρικτές της υποψηφιότητας υποστηρίζουν ότι τώρα είναι δυνατόν να δείξουν στον κόσμο πόσο ειρηνική και κοσμοπολίτικη χώρα έχει γίνει η Γερμανία – ξεχνώντας ότι οι Ναζί ήθελαν το ίδιο πράγμα.

Πώς αντιμετωπίζει η Γερμανία τους Ολυμπιακούς Αγώνες 100 χρόνια μετά το Βερολίνο του 1936

Το γεγονός ότι κατάφεραν ακόμη και σε μεγάλο βαθμό να επιτύχουν την εξαπάτησή τους είναι ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

100 χρόνια μετά τους Ναζί, η Γερμανία θα πρέπει λοιπόν να μην επιδεικνύει τίποτα, αλλά να ακούει και να αφήνει τον χειρισμό της μνήμης κατά τη διάρκεια των Αγώνων πρώτα σε άλλους.

Φυσικά, οι κακοποιημένοι Αγώνες πρέπει να μνημονεύονται και στη Γερμανία. Και αυτό μπορεί επίσης να είναι ασυνήθιστο, προκειμένου να φτάσει σε πολλούς ανθρώπους.

Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν πρέπει να δίνει ούτε καν την εντύπωση ότι δοξάζεται η μνήμη. Αλλά αν αναμειχθούν οι πραγματικοί αγώνες με την ανάμνηση στη Γερμανία, ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος.

Τι είναι εναντίον του Βερολίνου και του Τελ Αβίβ 1936

Πέρα από αυτό, η εξάπλωση των αγώνων σε όλη τη Γερμανία ακούγεται ούτως ή άλλως σαν κακή ιδέα.

Διότι αγνοούν τον χαρακτήρα των Ολυμπιακών Αγώνων: ένα κοινό Ολυμπιακό χωριό, αθλητές όλων των αθλημάτων και οπαδοί όλων των χωρών μαζί σε μια πόλη.

Το πόσο πολύ οι αποκεντρωμένες διοργανώσεις ρίχνουν την ατμόσφαιρα, το είδαμε πρόσφατα στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες στην Πολωνία.

Και έτσι η μόνη ιδέα που θα μπορούσε ακόμη να προκαλέσει λίγη συμπάθεια καταρρέει: Μια κοινή υποψηφιότητα της Γερμανίας και του Ισραήλ.

Ως ένδειξη αλληλεγγύης μεταξύ του κράτους-θύτη και του έθνους-θύματος, ο συμβολισμός δύσκολα θα μπορούσε να ξεπεραστεί. Ωστόσο, είναι αμφίβολο αν οι αγώνες αυτοί θα πάρουν φωτιά.

Οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες, η υλικοτεχνική πρόκληση πολύ μεγάλη και υπάρχει πολύ λίγος χώρος για έναν κοινό εορτασμό.

Και αν αυτό το πείραμα δεν πετύχει, η ζημιά θα είναι μεγάλη και κανείς δεν θα εξυπηρετηθεί από αυτό.

Το Μόναχο θα πρέπει να κρατήσει τα χέρια του μακριά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2036.

Άποψη από τον Christof Paulus

GRland – Μην μαθαίνεις τα νέα τελευταίος!

Κάνε Like στη σελίδα μας στο Facebook και ενημερώσου πρώτος για όλες τις τελευταίες εξελίξεις. Έγκαιρη, έγκυρη και ανεξάρτητη ενημέρωση. Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τον κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

Δείτε επίσης