Οι μετανάστες διασώζουν το γερμανικό σύστημα περίθαλψης;

Το γερμανικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και φροντίδας ηλικιωμένων εξαρτάται από τους μετανάστες εργαζόμενους, σύμφωνα με τους ειδικούς, καθώς 690.000 άτομα που έχουν γεννηθεί σε άλλη χώρα εργάζονται σε αυτό.

Με έναν πληθυσμό που γερνάει, η ζήτηση για φροντίδα αυξάνεται συνεχώς και οι ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό είναι ήδη πιεστικές, συνεπώς, οι μετανάστες εργαζόμενοι αποτελούν σημαντικό μέρος του γερμανικού τομέα φροντίδας.

«Χωρίς τους μετανάστες εργαζόμενους σε όλα τα επίπεδα του συστήματος υγείας, όπως έδειξε η πανδημία COVID-19, το γερμανικό σύστημα υγείας θα ήταν προς κατάρρευση», αναφέρεται σε έκθεση του Γερμανικού Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων για την Ένταξη και τη Μετανάστευση.

Από τα 4,2 εκατομμύρια άτομα που εργάζονται συνολικά στον γερμανικό τομέα της υγείας και της περίθαλψης, 690.000 έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό.

Ενώ οι εργαζόμενοι που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό κατανέμονται σε όλα τα είδη των ιατρικών επαγγελμάτων, από γιατρούς και νοσηλευτές έως υποστηρικτικά και πιο διοικητικά επαγγέλματα, το υψηλότερο ποσοστό καταγράφεται στους εργαζόμενους στην περίθαλψη ηλικιωμένων, όπου το 25% του συνόλου των εργαζομένων είναι μετανάστες από το εξωτερικό.

Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι που έχουν ανάγκη φροντίδας παρέχονται στα σπίτια τους και όχι σε σταθερές εγκαταστάσεις, όπως τα γηροκομεία.

Όμως, καθώς τα παραδοσιακά νοικοκυριά πολλών γενεών μειώνονται, η ζήτηση για υποστήριξη από εξωτερικό προσωπικό είναι υψηλή.

Η μεγαλύτερη ομάδα μεταναστών στον γερμανικό τομέα της φροντίδας δραστηριοποιείται έτσι σε μια νομική γκρίζα ζώνη, τη λεγόμενη live-in care, που σημαίνει ότι πηγαίνουν απευθείας στα σπίτια των ηλικιωμένων και υποστηρίζουν τις οικογένειές τους στη φροντίδα των ηλικιωμένων συγγενών τους στο σπίτι.

Αν και οι ακριβείς αριθμοί είναι άγνωστοι, οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 300.000 έως 700.000 μετανάστες που εργάζονται με αυτόν τον τρόπο.

Συχνά, τα γραφεία τοποθέτησης των εργαζομένων υπόσχονται στις οικογένειες 24ωρη υποστήριξη για τους ηλικιωμένους συγγενείς τους, αλλά «αυτό είναι αδύνατο από νομικής άποψης, εξήγησε η Justyna Oblacewicz από το «Faire Mobilität», ένα γραφείο βοήθειας που συγχρηματοδοτείται από τη γερμανική κυβέρνηση και τα συνδικάτα για να συμβουλεύει νομικά τους εν λόγω εργαζόμενους.

Ενώ στα χαρτιά, οι εργαζόμενοι θα είχαν συχνά μια νόμιμη μορφή απασχόλησης, είτε μέσω των κανόνων της οδηγίας της ΕΕ για τους αποσπασμένους εργαζόμενους είτε με το να είναι αυτοαπασχολούμενοι στη χώρα τους, «έχουν μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα που βιώνεται αλλά δεν καταγράφεται πουθενά», δήλωσε η Oblacewicz.

Ενώ οι συμβάσεις συχνά καλύπτουν μόνο έναν εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας 30 έως 40 ωρών, οι εργαζόμενοι αναμένεται να είναι διαθέσιμοι όλο το εικοσιτετράωρο για πιθανές έκτακτες ανάγκες.

Ωστόσο, όπως επιβεβαιώθηκε με απόφαση του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου Εργασίας το 2021, αυτό θα λογιζόταν επίσης ως χρόνος εργασίας και επομένως θα έπρεπε να αμείβονται τουλάχιστον με τον κατώτατο μισθό – κάτι που στην πράξη συνήθως δεν συμβαίνει.

Οι εργαζόμενοι του τομέα κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη

Οι περισσότεροι εργαζόμενοι που δραστηριοποιούνται άμεσα στα νοικοκυριά είναι γυναίκες άνω των 50 ετών, προερχόμενες από χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, δήλωσε η Oblacewicz.

Οι κυριότερες χώρες προέλευσης είναι η Πολωνία, η Ρουμανία και η Σλοβακία, σημειώνει το συμβούλιο εμπειρογνωμόνων.

Αλλά ενώ οι υπήκοοι της ΕΕ αποτελούν τη μερίδα του λέοντος των επηρεαζόμενων εργαζομένων, ένας αυξανόμενος αριθμός υπηκόων τρίτων χωρών εργάζεται επίσης στο πλαίσιο τέτοιων ρυθμίσεων, δήλωσε η Oblacewicz, αναφέροντας ως παραδείγματα την Ουκρανία και τη Σερβία.

Αυτό αντικατοπτρίζει το γενικότερο μοτίβο της μετανάστευσης για επαγγέλματα που σχετίζονται με την ιατρική και την περίθαλψη, με τις μεγαλύτερες ομάδες μεταναστών εργαζομένων στη Γερμανία να προέρχονται από χώρες που εντάχθηκαν στην ΕΕ το 2004 ή μετά το 2004, καθώς και από άλλες, εκτός ΕΕ, χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Σε αντίθεση με τους επαγγελματίες ιατρικής ή φροντίδας σε σταθερά ιδρύματα φροντίδας, οι οποίοι πρέπει να λάβουν κρατική αναγνώριση των προσόντων τους που αποκτήθηκαν σε άλλη χώρα, οι εργαζόμενοι σε οικογενειακά νοικοκυριά συχνά δεν θα έχουν κανένα ειδικό προσόν ιατρικής ή φροντίδας, δήλωσε η εμπειρογνώμονας.

«Το πρόβλημα είναι ότι συχνά δεν απαιτούνται ειδικά προσόντα, πράγμα που σημαίνει ότι η πρόσληψη λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να προσληφθούν μέσα σε λίγες ημέρες και δεν χρειάζεται να έχουν καμία νοσηλευτική εκπαίδευση», είπε.

Συχνά, οι εργαζόμενοι δεν γνωρίζουν τι πρέπει να περιμένουν από την εργασία και έτσι θα υπερφορτωθούν γρήγορα, δήλωσε η Oblacewicz.

Το γερμανικό σύστημα περίθαλψης ενθαρρύνει τη φροντίδα στο σπίτι

Η πρακτική αυτή ενθαρρύνεται επίσης από τη λειτουργία του γερμανικού συστήματος ασφάλισης μακροχρόνιας φροντίδας.

Εάν οι ηλικιωμένοι πάσχουν από ορισμένες ιατρικές παθήσεις, όπως η άνοια, οι οικογένειες μπορούν να επιλέξουν μεταξύ της σταθερής φροντίδας και μιας άμεσης πληρωμής (επίδομα νοσηλείας) που κυμαίνεται από 300-900 ευρώ μηνιαίως, ανάλογα με τις ιατρικές συνθήκες του πάσχοντος.

Το συμβούλιο εμπειρογνωμόνων σημείωσε ότι το 80% θα επέλεγε την επιλογή της φροντίδας των συγγενών τους στο σπίτι.

Με τον τρόπο αυτό, η πληρωμή από την ασφάλιση μακροχρόνιας φροντίδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μερική πληρωμή των μηνιαίων αμοιβών των γραφείων live-in care.

Μεγάλο μέρος όμως των χρημάτων αυτών συνήθως παραμένει στα γραφεία, αντί να φτάνει στους εργαζόμενους.

«Το πρόβλημα είναι ότι το επίδομα νοσηλείας χρησιμοποιείται για τη στήριξη τέτοιων επιχειρηματικών μοντέλων», δήλωσε η Oblacewicz.

Πηγή: EURACTIV

GRland – Μην μαθαίνεις τα νέα τελευταίος!

Κάνε Like στη σελίδα μας στο Facebook και ενημερώσου πρώτος για όλες τις τελευταίες εξελίξεις. Έγκαιρη, έγκυρη και ανεξάρτητη ενημέρωση. Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τον κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

Δείτε επίσης