Η Ελλάδα αποτελεί εδώ και δεκαετίες δημοφιλή προορισμό για τους Γερμανούς παραθεριστές. Πολυάριθμα νησιά προσελκύουν τους παραθεριστές με άφθονη ηλιοφάνεια, φανταστική θέα στη Μεσόγειο και γαστρονομικές απολαύσεις. Ωστόσο, η κλιματική κρίση επηρεάζει όλο και περισσότερο τη χώρα.
Πέρυσι, στην Ελλάδα ήταν πιο ξηρό καλοκαίρι από ό,τι εδώ και δεκαετίες. Υπήρξαν επανειλημμένες πυρκαγιές σε δάση.
Εν τω μεταξύ, οι επιπτώσεις της ξηρασίας έγιναν αισθητές και στην πρωτεύουσα Αθήνα, ωθώντας τους κατοίκους να κάνουν οικονομία στο νερό.
Στα τέλη Δεκεμβρίου, η Αθήνα ανακοίνωσε σχέδια για την επαναλειτουργία ενός υδραγωγείου ηλικίας 2.000 ετών από τη ρωμαϊκή εποχή, προκειμένου να αξιοποιηθούν καλύτερα οι διαθέσιμοι υδάτινοι πόροι.
Και τώρα συζητείται μια άλλη πρόταση, οι επιπτώσεις της οποίας θα γίνουν ιδιαίτερα αισθητές στους παραθεριστές των ξενοδοχείων.
Διακοπές στην Ελλάδα: Ο νέος νόμος στοχεύει στην ανακούφιση της έλλειψης νερού
Όπως αναφέρει το διαδικτυακό ταξιδιωτικό περιοδικό «Travelbook», η ελληνική κυβέρνηση παρουσίασε σχέδιο νόμου που θα επιτρέπει στο μέλλον να γεμίζουν οι πισίνες με θαλασσινό νερό.
Αυτό αποσκοπεί στην εξοικονόμηση πολύτιμων πόρων γλυκού νερού.
Σύμφωνα με την Έλενα Ράπτη, αναπληρώτρια υπουργό Τουρισμού, προς το παρόν υπάρχουν ακόμη νομικά εμπόδια για τη χρήση θαλασσινού νερού στις πισίνες.
Υπάρχουν όμως και άλλες προκλήσεις: Το θαλασσινό νερό είναι γνωστό ότι περιέχει αλάτι και άλλα μέταλλα, τα οποία ενδεχομένως να αποτελέσουν πρόβλημα στις πισίνες.
Για παράδειγμα, τα φίλτρα και οι σωλήνες μπορούν να καταστραφούν, ενώ υπάρχει επίσης ο κίνδυνος διάβρωσης, που σημαίνει ότι τμήματα της πισίνας μπορεί να σκουριάσουν.
Ταυτόχρονα, το θαλασσινό νερό πρέπει φυσικά να φιλτράρεται και να υφίσταται επεξεργασία για λόγους υγιεινής.
Αυτό συνεπάγεται μερικές φορές τη χρήση χημικών ουσιών που μπορεί να βλάψουν το περιβάλλον.
Ο νέος νόμος θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον
Και σε αυτό το σημείο ασκείται κριτική στο σχέδιο νόμου. Και τούτο διότι δεν περιέχει προδιαγραφές σχετικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες το αξιοποιημένο θαλασσινό νερό επιστρέφει στη θάλασσα.
«Πιστεύω ότι ο κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει την υποχρεωτική απομάκρυνση του νερού πριν από την απόρριψή του στη θάλασσα», δήλωσε σε αθηναϊκή εφημερίδα ο Ηλίας Νόκας, διευθυντής Υδάτινων Πόρων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Τα υπερβολικά επίπεδα χλωρίου στο νερό μπορούν να βλάψουν τα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Ένας άλλος κίνδυνος από τις πισίνες με αλμυρό νερό: Εάν το νερό διαρρεύσει και εισχωρήσει στο έδαφος, αυτό μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα του εδάφους και στα φυτά που αναπτύσσονται σε αυτό.
Ο Nokas επεσήμανε επίσης ότι η χρήση των πισινών δεν έχει ούτε κατά διάνοια τόσο μεγάλο αντίκτυπο στη λειψυδρία στην Ελλάδα όσο διαδίδεται.
«Ακόμη και σε νησιά με πολλές πισίνες, όπως η Πάρος και η Μύκονος, οι πισίνες δεν καταναλώνουν περισσότερο από το 6% των υδάτινων πόρων», δήλωσε ο Νόκας.
Ο νόμος από μόνος του μάλλον δεν θα λύσει το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Ελλάδα.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη ότι η κλιματική κρίση θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμη πιο σοβαρές ξηρασίες στο μέλλον, κάθε λίτρο που μπορεί να εξοικονομηθεί θα μετρήσει μάλλον στο τέλος.
