Γερμανία: Υποχρεωτική εργασία για μετανάστες – θα είχε νόημα;

Τα ομόσπονδα κρατίδια το θέλουν. Το ίδιο και το Landkreistag. Και ορισμένοι χρήστες του BR24 ζητούν επίσης υποχρεωτική μη κερδοσκοπική εργασία για τους πρόσφυγες. Θα μπορούσε αυτό να λειτουργήσει; Και θα είχε νόημα;

Κατά την τελευταία καταμέτρηση, υπήρχαν σχεδόν 9.400 εκτάρια χώρων πρασίνου στη Βαυαρία.

Οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να αναπτυχθούν εδώ στο μέλλον για να ξεχορταριάσουν και να κουρέψουν, αν η Deutschen Landkreistags πράξει αυτοβούλως: “Όσοι είναι υγιείς και δεν είναι ανάπηροι πρέπει να εργάζονται. Πρέπει να υπάρχει υποχρέωση εργασίας”, δήλωσε στην εφημερίδα Bild ο πρόεδρος της ένωσης Reinhard Sager.

Αυτό περιλαμβάνει ρητά και την κοινωνική εργασία.

Αυτό ζητούν και οι χρήστες του BR24 σε σχόλια κάτω από ένα άρθρο για τους πρόσφυγες στην αγορά εργασίας.

Ο χρήστης “MaxM”, για παράδειγμα: “Οι πρόσφυγες θα πρέπει να ανατίθενται σε κοινωφελή εργασία το συντομότερο δυνατό”.

Και ο χρήστης “stoapfaelzer” απαιτεί: “Κούρεμα του γκαζόν, τσουγκράνισμα φύλλων, διατήρηση του δρόμου καθαρού ή άλλη κοινωνική εργασία”.

Ο υπεύθυνος κοινωνικών υποθέσεων του Άουγκσμπουργκ εκπλήσσεται από τη συζήτηση

Επίσκεψη στο γραφείο του υπεύθυνου κοινωνικών υποθέσεων του Άουγκσμπουργκ Μάρτιν Σένκελμπεργκ. Η θέα είναι η κεντρική πλατεία Königsplatz.

Στη γύρω περιοχή υπάρχουν πολλές καφετέριες και, φυσικά, σκουπίδια. Θα μπορούσε λοιπόν να είναι μια λειτουργική περιοχή για τους πρόσφυγες;

Ο τοπικός πολιτικός του CSU εκπλήσσεται από τη συζήτηση: “Έχουμε ήδη μια σχετική διάταξη”, και συγκεκριμένα στο νόμο για τις παροχές σε αιτούντες άσυλο: Εάν οι πρόσφυγες είναι ικανοί για εργασία, δεν χρειάζεται πλέον να πηγαίνουν σχολείο και δεν έχουν ήδη βρει δουλειά αλλού, τότε πρέπει να δεχτούν μια θέση εργασίας εάν τους προσφερθεί, επιβεβαιώνει το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εργασίας.

Τα ομόσπονδα κρατίδια και οι δήμοι μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιοι σε ποιο βαθμό εφαρμόζουν αυτή τη ρύθμιση, δήλωσε το υπουργείο απαντώντας σε ερώτηση του BR.

Τι εμπειρία είχε η πόλη του Άουγκσμπουργκ

Η πόλη του Άουγκσμπουργκ έχει ήδη κάνει χρήση  “σε μερικές περιπτώσεις”, λέει ο Σένκελμπεργκ.

“Καταλαβαίνω τον ισχυρισμό ότι οι άνθρωποι που λαμβάνουν κρατικές παροχές θα πρέπει επίσης να επιστρέφουν κάτι στην κοινότητα. Το υποστηρίζω επίσης αυτό”.

Αλλά οι δοκιμές στο Άουγκσμπουργκ δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχείς, λέει. Το κύριο πρόβλημα, λέει, είναι ο τεράστιος διοικητικός φόρτος.

“Οι δήμοι θα χρειάζονταν χιλιάδες νέους υπαλλήλους”

Αν αυτό έπρεπε να γίνει για κάθε πρόσφυγα στο μέλλον, θα απαιτούνταν “χιλιάδες νέοι υπάλληλοι” στους δήμους, συνεχίζει ο Schenkelberg.

Ο πολιτικός του CSU φοβάται ότι θα επιβαρυνθούν οι δήμοι με άλλο ένα βάρος, χωρίς να προβλεφθούν τα κονδύλια γι’ αυτό. Ως εκ τούτου, είναι επιφυλακτικός σχετικά με την υποχρέωση εργασίας.

Η Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων της Βαυαρίας έχει παρόμοια άποψη: μια υποχρεωτική υποχρέωση εργασίας πρέπει να “εντάσσεται λογικά στις διαδικασίες εργασίας των διοικήσεων”, σύμφωνα με εκπρόσωπό της. Σε ποιον τομέα θα ήταν νοητή η υποχρεωτική εργασία θα έπρεπε να εξεταστεί.

Ο καθηγητής Herbert Brücker, ο οποίος ερευνά εδώ και χρόνια τους πρόσφυγες στην αγορά εργασίας, συμμερίζεται την άποψη του υπεύθυνου κοινωνικών υποθέσεων του Άουγκσμπουργκ. Θεωρεί και αυτός ότι ο διοικητικός φόρτος είναι υπερβολικά μεγάλος.

Αντίθετα, ζητάει περισσότερο προσωπικό στις αρχές και τα δικαστήρια, ώστε να επιταχυνθούν σημαντικά οι διαδικασίες ασύλου. Θεωρεί απίθανο ότι η υποχρεωτική εργασία θα αποτρέψει τους ανθρώπους να έρθουν στη Γερμανία.

Ερευνητής του Ifo υπέρ της υποχρεωτικής εργασίας ως έσχατη λύση

Ο καθηγητής Panu Poutvaara του Ινστιτούτου Ifo με έδρα το Μόναχο μπορεί να φανταστεί μια υποχρεωτική εργασία – αλλά “μόνο για τους πρόσφυγες που δεν εργάζονται ούτε συμμετέχουν σε μαθήματα γλώσσας, που δεν παρακολουθούν καμία εκπαίδευση ή δεν συμμετέχουν σε μαθήματα ένταξης”.

Μόνο για εκείνους που παραμένουν στη συνέχεια θα μπορούσε να έχει νόημα η κοινωνική εργασία προκειμένου να προωθηθεί η ενσωμάτωση και η εκμάθηση γλωσσών.

Ένα ερώτημα παραμένει ανείπωτο στη συζήτηση: Ότι οι πρόσφυγες πρέπει να αρκεστούν στα κοινωνικά επιδόματα και λίγο πολύ να αναγκαστούν να εργαστούν.

Η Tanja Bless είναι εξοικειωμένη με αυτές τις κατηγορίες. Η διαχειρίστρια του έργου δραστηριοποιείται στον τομέα της βοήθειας προς τους πρόσφυγες από το 2015.

“Γνωρίζω οικογένειες που δεν θέλουν να δουλέψουν και που λένε: “Το επίδομα του πολίτη μου αρκεί””. Αλλά πολύ λίγοι θα σκέφτονταν με αυτόν τον τρόπο.

“Η συντριπτική πλειοψηφία θέλει να εργαστεί, πολλοί ρωτούν αν μπορούν να κάνουν κάτι”. Και μόνο το να κάθεσαι στα καταφύγια είναι “ένας εφιάλτης”, λέει η Bless.

Πώς οι πρόσφυγες πατούν πόδι στην αγορά εργασίας

“Φυσικά υπάρχουν και άνθρωποι που προσελκύουμε με τα κοινωνικά μας επιδόματα”, λέει ο κοινωνικός λειτουργός Schenkelberg.

“Επίσης, επειδή μπορεί να μην έχουν παρακολουθήσει σχολείο, να μην έχουν καμία κατάρτιση και επομένως να μην έχουν καμία πιθανότητα να βρουν δουλειά ακόμη και στη χώρα τους”.

Αλλά ο πολιτικός του CSU πιστεύει επίσης ότι “η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θέλουν να εργαστούν”.

Ο καθηγητής Brücker και η ομάδα του έχουν μελετήσει τον τρόπο με τον οποίο οι πρόσφυγες αποκτούν ερείσματα στην αγορά εργασίας.

Από εκείνους που έφτασαν κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος προσφύγων το 2015, πάνω από το 60 τοις εκατό έχουν τώρα δουλειά.

“Αυτό είναι πολύ καλύτερο από τους Γιουγκοσλάβους πρόσφυγες που ήρθαν κατά τη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων”, λέει ο Brücker.

Για να το θέσουμε σε προοπτική: στο σύνολο του γερμανικού πληθυσμού, περίπου το 76% έχει δουλειά.

Όσοι έχουν ήδη “στέρεα προσόντα” θα ήταν καλύτερα να λάβουν περαιτέρω κατάρτιση αντί να εξαναγκαστούν σε κοινωνική εργασία, λέει ο Schenkelberg.

“Τότε οι άνθρωποι κερδίζουν περισσότερα χρήματα αργότερα και πληρώνουν περισσότερους φόρους. Αυτό θα μας βοηθούσε περισσότερο”, λέει ο κοινωνικός λειτουργός του Άουγκσμπουργκ.

GRland – Μην μαθαίνεις τα νέα τελευταίος!