Η πολυαναμενόμενη συνέντευξη με τον διακεκριμένο Έλληνα Συνταγματολόγο Γεώργιο Κασιμάτη σχετικά με την πανδημία, τα μέτρα, τον εμβολιασμό, την κοινωνία και τις κυβερνήσεις.
Μιλήσαμε με τον διακεκριμένο Έλληνα συνταγματολόγο, νομικό και καθηγητή κ. Γεώργιο Κασιμάτη σε μια εκτενή και εμπεριστατωμένη συνέντευξη για τα όσα συμβαίνουν.
Από τους λίγους πνευματικούς ανθρώπους, ο κ. Γεώργιος Κασιμάτης γίνεται η φωνή της λαϊκής συνείδησης, υπερασπίζεται την συνταγματική νομιμότητα, την δημοκρατία και την επιστημονική σοβαρότητα.
“Aγελοποίηση των κοινωνιών από τα ΜΜΕ, κατάργηση της αρχής της αναλογικότητας, κατάλυση γενικά των αρχών της συνταγματικού και διεθνούς δικαίου νομιμότητας”.
Συνέντευξη με τον κ. Γεώργιο Κασιμάτη
Η μέριμνα για τη δημόσια υγεία αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Κράτους, στο πλαίσιο της οποίας η Πολιτεία οφείλει, μεταξύ άλλων, να λαμβάνει απαραίτητα μέτρα. Έχουν πιστεύετε μέχρι στιγμής ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ για την αντιμετώπιση της πανδημίας;
Όλα τα δημοκρατικά συντάγματα και το διεθνές δίκαιο θεσπίστηκε μετά τις εμπειρίες του πολέμου και ισχύει βάσει του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, δίνουν το δικαίωμα και μάλιστα υποχρεώνουν τα κράτη να λαμβάνουν μέτρα για την προστασία της υγείας ή ενάντια σε οποιονδήποτε κίνδυνο διατρέχει ο άνθρωπος. Αυτά τα μέτρα, βέβαια, πρέπει να ακολουθήσουν μια νόμιμη διαδικασία.
Επομένως, καταρχήν λέμε ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο. Για τα μέτρα όμως που έχουν αποφασιστεί μέχρι σήμερα, σε όλα τα κράτη, και στην Ελλάδα, δεν έχουν τηρηθεί οι απαραίτητες νόμιμες προϋποθέσεις και όροι, ώστε να είναι έγκυρα και νόμιμα σύμφωνα με τα συντάγματα των δημοκρατικών χωρών και το διεθνές δίκαιο, αλλά παραβιάζουν τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Γιατί πιστεύετε πως τα έως τώρα ληφθέντα μέτρα περιορισμού των ελευθεριών του ανθρώπου στα κράτη δεν είναι σωστά;
Διότι για να ληφθούν έκτακτα μέτρα περιορισμού των ελευθεριών, πρώτα θα πρέπει να κηρύξουν τις περιοχές που κινδυνεύουν με πράξη, η οποία θα ληφθεί επισήμως από τις βουλές των κρατών-μελών, σε κατάσταση ανάγκης για το συγκεκριμένο θέμα.
Αυτό στην Ελλάδα για παράδειγμα δεν έχει γίνει. Τα μέτρα αυτά τα λαμβάνουν με βάση αιτιολογημένης απόφασης του κοινοβουλίου, ότι η χώρα κινδυνεύει πράγματι από τον εκάστοτε κίνδυνο, ή εν προκειμένω, τον ιό και με πράξεις της διοίκησης, λεπτομερώς αιτιολογημένες για κάθε μέτρο επιβάλλονται.
Τα μέτρα αυτά για να ληφθούν δεν περιορίζουν όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου. Περιορίζονται μόνο ορισμένες ελευθερίες.
Όμως θα πρέπει να ανταποκρίνονται, χωρίς καμιά υπέρβαση, σε βεβαιωμένα επίσημα και υπογεγραμμένα πορίσματα της ιατρικής επιστήμης, να αιτιολογούνται ιατρικώς και επιστημονικώς και να ενημερώνεται ο λαός πώς ακριβώς λειτουργεί ο ιός και τα μέτρα αυτά, ώστε να είναι αποτελεσματικά.
Τις φράσεις τις επιστημονικές για τα μέτρα και για τον ιό δεν τις έχουμε με σωστή ενημέρωση, όπως επιτάσσουν τα συντάγματα όλων των κρατών και το διεθνές δίκαιο.
Η συγκατάθεση του καθενός για κάθε επιβολή επέμβασης χωριστά και η ενημέρωση του, η οποία πρέπει να είναι διαρκής, λεπτομερής και υπεύθυνη το επιβάλλουν η δημοκρατική αρχή και η αρχή του κράτους δικαίου, που δεσμεύουν όλους τους πολίτες, τα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς.
Το επιβάλλουν ειδικότερα το γενικό διεθνές δίκαιο, κυρίως το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (άρθρο 7), καθώς και , ακριβώς το ίδιο και αυστηρότερα, οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Η Σύμβαση OVIEDO 1997 Ν.2619 1998 και το Συμβούλιο της Ευρώπης, δηλαδή η Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Οι περιορισμοί αυτοί, ωστόσο, δεν επιτρέπονται, όταν προσβάλλουν την προσωπικότητα του ανθρώπου. Η προσωπικότητα του ανθρώπου θίγεται, όταν για παράδειγμα επιβάλλεται ένας περιορισμός διαρκούς κυκλοφορίας ή διαρκούς εγκλεισμού στο σπίτι σε ορισμένο χώρο ή τόπο, που μπορεί να έχει συνέπειες στην ψυχική κατάσταση του ανθρώπου ή να καταργεί τις στενές κοινωνικές σχέσεις του ανθρώπου ως φύσει κοινωνικού όντος.
Σήμερα δεν έχουμε καμιά επίσημη ενημέρωση αν και πόσες τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν . Επομένως, τα αντίστοιχα μέτρα είναι ήδη και εξ αυτού του λόγου παράνομα.
Επίσης, θα πρέπει να είναι απόλυτα δικαιολογημένος ο περιορισμός σε συσχετισμό με υπεύθυνη γνώμη των επιστημονικών φορέων. Εδώ, βέβαια, αυτά έχουν συστηθεί και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Δεν έχουν συστηθεί όμως επακριβώς.
Αλλά έχουν εξουσιοδοτήσει κατά κάποιο τρόπο τα κράτη να πάρουν μέτρα. Επομένως δεν έχουμε αντιστοιχία επιστημονικής θεμελίωσης και περιορισμό της ανθρώπινης ελευθερίας.
Επίσης δεν έχουμε ενημέρωση για την αναλογικότητα της αυστηρότητας των μέτρων. Αυτά όλα λοιπόν καθιστούν τα μέτρα άκυρα, τα κράτη αστικώς υπεύθυνα και τα όργανα ενδεχομένως, εφόσον συντρέχουν οι όροι του ποινικού δικαίου, και ποινικώς.
Επίσης, υπεύθυνοι είναι και οι αντίστοιχοι οργανισμοί που δεν παρεμβαίνουν, π.χ. ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα έπρεπε να έχει παρέμβει αν έβλεπε ότι έχουμε συνέπειες ψυχικών ανωμαλιών της ζωής του ανθρώπου. Ωστόσο, ο ΠΟΥ δεν παρεμβαίνει. Δεν παρεμβαίνει επίσης εάν και σε τι βαθμό επιβάλλεται ιατρικώς η μάσκα. Απεναντίας είπε και ξείπε.
Δηλαδή: Την πρώτη φορά δήλωσε ότι πρέπει να φοριέται η μάσκα, στη συνέχεια δήλωσε πως είναι βλαβερή η μάσκα και τώρα επανήλθε – για ένα απλό ζήτημα προστασίας, το οποίο υπάρχει εδώ και αιώνες. Επομένως δεν δικαιολογείται αυτό το «ήξεις αφήξεις» για τη μάσκα.
Επίσης δεν λαμβάνονται μέτρα ποτέ περιορισμού της ελευθερίας του ανθρώπου προληπτικώς! Μόνο για κατασταλτικούς λόγους και παρεμπόδιση άμεσων συνεπειών.
Δεν μπορεί δηλαδή να ειπωθεί πως ο πολίτης θα πρέπει υποχρεωτικώς να κάνει εμβόλιο, διότι αυτό είναι επέμβαση στο σώμα, πράγμα που απαγορεύεται. Το εμβόλιο είναι προληπτικό, όχι θεραπευτικό. Ούτε είναι το εμβόλιο προληπτικό της μετάδοσης του ιού.
Δεν έχουμε ενημέρωση του γιατί εμβολιάζεται ο κόσμος και παρόλα αυτά ισχύουν και τα περιοριστικά μέτρα. Αυτά είναι ενημερώσεις που λείπουν και καθιστούν εντελώς ανυπόστατα τα μέτρα αυτά.
Είναι τα μέτρα όπως lockdown, η επιβολή χρήσης μάσκας και η απαγόρευση της κυκλοφορίας νόμιμα/συνταγματικά μέτρα από πλευράς των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ για την αντιμετώπιση της πανδημίας;
Αυτά που είπα ισχύουν και για το lockdown και για τα μέτρα σχετικά με την χρήση μάσκας. Δηλαδή, δεν έχουμε ενημέρωση σύμφωνα με το σύνταγμα, την αρχή του κράτους δικαίου και τη δημοκρατική αρχή που απαιτεί πλήρη και ακριβή ενημέρωση και δημόσιο διάλογο.
Δεν υπάρχει επιστημονικός διάλογος. Αυτό που θα έπρεπε να επιτρέπεται είναι η ελευθερία του Τύπου – και δη να επιβάλλεται σε αυτή την περίπτωση, ακόμα και αν τα ιδιωτικά ΜΜΕ δεν το επιθυμούν.
Έπρεπε το κράτος να προτείνει και να επιβάλει σ’ αυτά να υπάρχει π.χ. κάθε εβδομάδα ένα πάνελ από ειδικούς επιστήμονες διαφόρων θέσεων και να γίνεται διάλογος – πράγμα που δεν γίνεται.
Όλες αυτές οι παραλείψεις είναι εκτός συντάγματος, εκτός διεθνούς νομιμότητας, εκτός της Συνθήκης της Λισαβώνας και εκτός των εγγυήσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Τα μέτρα είναι ανυπόστατα ή εξ υπαρχής (ab initio) άκυρα. Η αστική ευθύνη των κυβερνήσεων των κρατών-μελών που τα επιβάλλουν είναι τεράστια.
Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στη Γερμανία έχει κηρυχθεί προληπτικά για να περνά ο εκάστοτε πρωθυπουργός τα επιθυμητά μέτρα πιο γρήγορα και εύκολα. Δικαιολογεί αυτό τα μέτρα;
Δεν γνωρίζω τη συγκεκριμένη πράξη του Γερμανικού Κοινοβουλίου. Κανονικά πρέπει να καθορίζει σαφώς τα πλαίσια μέτρων. Επίσης θα πρέπει να είναι αιτιολογημένη η διοικητική πράξη για κάθε περίπτωση.
Θα πρέπει να υπάρχει δηλαδή πλήρης αιτιολόγηση ότι ανταποκρίνεται στη θέση της επιστήμης και να παρέχει πληροφόρηση για σχετικές παρενέργειες και προσφορά αντιμετώπισής τους από το σύστημα υγείας του κράτους.
Εάν δεν υπάρχουν αυτά, τότε είναι παράνομα και άκυρα, σύμφωνα με την νομολογία του Bundesverfassungsgericht, που είναι παραδειγματική για όλο τον κόσμο.
Διερωτάται κανείς γιατί δεν υπάρχει ήδη σχετική νομολογία. Δεν υπάρχει δικαστική εξουσία ή δεν υπάρχει ελευθερία προσφυγής.
Διότι πραγματικά υπάρχουν σοβαρές παραβιάσεις πάνω σε αυτά. Όσον αφορά τους περιορισμούς κυκλοφορίας, εναέριας, με πλοία, με τα τρένα, κ.λπ., εσωτερικώς και μεταξύ των κρατών, που κανονικά είναι ελεύθερη, διότι και αυτό είναι θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου, χρειάζεται πολύ λεπτομερής αιτιολόγηση και πάντοτε εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητα.
Πρέπει να επισημάνω ότι η θεμελιώδης ή αρχή της ισότητας και του κράτους δικαίου έχει παραβιασθεί πλήρως! Και αυτό προκύπτει από τα επιστημονικά δεδομένα που δημοσιεύονται.
Επίσης η ενημέρωση τα κρούσματα και τους θανάτους, που γίνεται με απόλυτους αριθμούς είναι από την άποψη του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου απαράδεκτη: είναι παράλογη, λανθασμένη, παραπλανητική και δημιουργεί εσφαλμένη εντύπωση που τρομοκρατεί. Δεν έχει καμία εικόνα αυτή τη στιγμή ο λαός τι βαθμό επικινδυνότητας διατρέχει.
Είναι καλή, κακή, επικίνδυνη ως γρίπη; Επίσης, η ανακοίνωση πως δεν είναι γνωστός ο ιός, είναι ψευδής και τρομοκρατική. Ο ιός ήταν επιστημονικά γνωστός. Αυτό δεν ανακοινώθηκε ποτέ, παρόλο που τέθηκαν και επίσημες ερωτήσεις, οι οποίες δεν απαντήθηκαν.
Εμβολιασμός: Στη Γερμανία, έχει καταστεί υποχρεωτικός π.χ. ο εμβολιασμός κατά της ιλαράς για τα παιδιά, τα οποία πρόκειται να επισκεφθούν παιδικό σταθμό. Αυτό πώς το κρίνετε;
Σύμφωνα με την ιστορία και την μέχρι σήμερα θεωρία και πράξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, είναι σαφής ο κανόνας -και έχουν γραφτεί επιστημονικές μελέτες πάνω σε αυτό- ότι δεν μπορεί να εξαναγκάσει κανείς τον άνθρωπο να σωθεί με επέμβαση στο σώμα του, προληπτικά ή και θεραπευτικά.
Επιτρέπεται μόνο με προληπτικούς περιορισμούς – και αυτό τον λόγο έχει το „προληπτικό“ – εάν υφίσταται άμεσος κίνδυνος μετάδοσης σοβαρής ασθένειας στην κοινωνία, πράγμα όμως που θα πρέπει να αιτιολογηθεί ιατρικώς και αυτό δεν αιτιολογείται εύκολα.
Δηλαδή, το πολύ θα μπορούσε να περιορίσει στον άνθρωπο την ελευθερία κυκλοφορίας προσωρινής, αλλά όχι να επέμβει στο σώμα του. Αυτή είναι πάγια νομολογία. Εάν έχει το διαπράξει κράτος μια τέτοια επέμβαση και υπάρχει σχετική νομολογία του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου, θα πρέπει να γίνει γνωστή.
Όσον τώρα αφορά τα παιδιά, εφόσον το επιτρέψει ο κηδεμόνας είναι νόμιμο, αλλά έχει την ευθύνη ο ίδιος, αν συμβεί κάτι.
Υπερισχύει, όμως, κατά τη γνώμη μου, η ευθύνη του γιατρού αν πρόκειται για διάσωσης άμεσα απειλούμενης ζωής.
Η Γερμανία είχε δικαιολογήσει την απόφαση επιβολής εμβολιασμού του πληθυσμού με το γεγονός ότι και τότε υπήρχε μία παρόμοια πανδημία, και έτσι έγινε για την προστασία της πλειονότητας, με σκοπό να μην πεθάνει κόσμος, επειδή ήταν εξαιρετικά μεταδοτική και υπήρχε μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας. Υπάρχει περίπτωση να γίνει και κάτι τέτοιο τώρα στην περίπτωση του κορωνοϊού με βάση την ίδια αιτιολόγηση;
Η υποχρεωτική επιβολή γενικού εμβολιασμού δεν ήταν ούτε θα είναι νόμιμη. Διότι μπορεί να πάρει κι άλλα μέτρα αντί του εμβολίου. Μπορεί π.χ. να θέσει περιορισμό της κινήσεως, πράγμα που είναι ευκολότερο και ηπιότερη επέμβαση. Δεν μπορεί να κάνει επέμβαση στην προσωπικότητα – και η επέμβαση στο σώμα είναι επέμβαση στην προσωπικότητα. Αυτή είναι η διαφορά.
Επίσης, η επιβολή γενικής υποχρέωσης να φορά ο κάθε ένας μάσκα και η γενική απαγόρευση κυκλοφορίας ως μέσων καθαρά γενικής πρόληψης απέναντι σε ιό ή άλλο κίνδυνο, του οποίου η επικινδυνότητα δεν έχει διαπιστωθεί επιστημονικά είναι παράνομη.
Επιτρέπεται μόνο με επιβολή ειδικού μέτρου σε συγκεκριμένες περιπτώσεις: επίσκεψης ασθενούς, για αποφυγή κινδύνου μετάδοσης από τον ασθενή στον επισκέπτη ή από τον επισκέπτη στον ασθενή επικίνδυνων μικροβίων ή ιών ή άλλων μέσων μόλυνσης.
Τα γενικά προληπτικά μέσα που ακολουθήσει σήμερα ο περισσότερος κόσμος είναι προϊόν παράνομης επιβολής και τρομοκράτησης.
Ο εξαναγκασμός των πολιτών να τηρεί αυτά τα γενικά μέτρα και η επιβολή ποινών είναι αντίθετα με τις εγγυήσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου και την αρχή προστασίας της αξίας του ανθρώπου. Ούτε μια αεροπορική εταιρεία (ή άλλη εταιρεία μεταφοράς ανθρώπων) επιτρέπεται να απαγορεύσει γενικώς την είσοδο στο αεροσκάφος επιβατών αν δεν είναι εμβολιασμένοι.
Αν το κάνει, θα έχει νομική ευθύνη (ενδεχομένως ποινική το υπεύθυνο προσωπικό και αστική η εταιρεία). Πρόκειται για τον γερμανικό και παγκοσμίως ισχύοντα θεσμό της Drittwirkung der Grundrechte.
Αυτό που θα μπορούσε να επιβληθεί στους επιβάτες μεταξύ κρατών σε περίπτωση νομίμως διαπιστωμένης επιδημίας λοιμώδους χαρακτήρα, είναι το πιστοποιητικό γιατρού ότι δεν πάσχει από τη νόσο της επιδημίας.
Υπάρχουν ωστόσο ήδη εταιρείες, για παράδειγμα η Qantas από την Αυστραλία, η οποία δήλωσε πως μόνο άτομα κατόπιν εμβολιασμού θα επιτρέπεται να επιβιβάζονται και να πετούν με αυτήν. Πιστεύετε πως πάνω σε αυτό μπορούν να βασιστούν και άλλες αεροπορικές εταιρείες;
Η αξίωση της Qantas είναι παράνομη και έχει τη νομική ευθύνη που είπαμε. Καλό είναι ο πελάτης να ζητά έγγραφη άρνηση, αν δε θέλει να συμμορφωθεί στην παράνομη αξίωση.
Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Πιστεύετε πως υπάρχει το ενδεχόμενο να μην μπορεί να ταξιδέψει κανείς χωρίς να έχει εμβολιαστεί;
Εξαρτάται από τη σωστή αντίσταση του κόσμου. Ακολουθείται στρατηγική στα μέτρα. Θα σταματήσουν μόνο εφόσον υπάρχει αντίδραση και σωστή απονομή δικαιοσύνης. Υπάρχουν κάποιες αρχές νομολογίας που δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Το μόνο που μπορεί να αλλάξει τη γραμμή νομολογίας είναι το Bundesverfassungsgericht. Αλλά αυτό θα φανεί. Αν το κάνει, χάνει το κύρος του. Αν θέλει να το κάνει, θα το κάνει. Αυτό σημαίνει εξουσία.
Νομίζω, όμως, ότι οι δυνάμεις που θέλουν να επιβάλλουν τα παράνομα μέτρα, το κάνουν με τα μέσα ψυχολογικού εξαναγκασμού και πλύσης εγκεφάλου και δεν επιθυμούν να έλθουν σε σύγκρουση με την κοινωνία και με τη δικαστική λειτουργία. Εδώ είναι η αξία της αντίστασης.
Αν, επομένως, μία εταιρεία καταδικαστεί και δει πως έχει αστική ευθύνη, οι επιχειρήσεις συγκοινωνιών θα κάνουν όπως κάνουν και οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις. Θα είναι κανείς ελεύθερος να επιλέξει. Οι επιχειρήσεις δεν παίζουν εύκολα τον κίνδυνό τους.
Η απάντηση, επομένως, σε όλα αυτά είναι μία: Τα μέτρα είναι παράνομα. Αλλά άλλο παράνομα μέτρα και άλλο παράνομη επιβολή εφαρμογής. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με όλα τα αυταρχικά καθεστώτα μέχρι σήμερα.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι τα μέτρα είναι παράνομα αντισυνταγματικά, αλλά η επιβολή τους με κυρώσεις.
Αυτό το έχουμε ζήσει στο καθεστώς του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού και στις δικτατορίες όλων των κρατών.
Και σήμερα το κοινωνικό πρόβλημα είναι η επιβολή των παράνομων μέτρων με κυρώσεις. Η απάντηση επαφίεται στο φρόνημα της πλειονότητας των πολιτών και του καθένα χωριστά.
Και πώς θα μπορεί και θα πρέπει ο απλός πολίτης να προστατευθεί; Θα πρέπει όλοι να προσφεύγουν στα δικαστήρια;
Το ζήτημα είναι γνωστό – είναι ατομικό το ζήτημα. Ο πολίτης θα κάνει προσφυγή μόνος του, θα καλύψει τα έξοδά του, θα περιμένει, κτλ. Η αντίσταση συνεπώς είναι κάτι το οποίο δεν είναι εφικτό για τον καθένα χωριστά.
Μόνο η ομαδική αντίσταση είναι αποτελεσματική. Πάντως, εκείνο το οποίο θα πρέπει να ξέρουν τα κράτη είναι ότι αυτού του είδους οι παρανομίες τους συστήματος δεν κρατούν πολύ. Θα υποφέρουν, θα πεθάνουν άνθρωποι, θα πτωχεύσουν επιχειρήσεις. Όμως, όλα αυτά είναι εγκλήματα και η εξουσία των εγκληματιών δε κρατάει πολύ.
Για παράδειγμα, οι ευθύνες των δανειστών της Ελλάδος και της ΕΕ για τον παράνομο και απάνθρωπο δανεισμό είναι δισεκατομμύρια ευρώ ως αστική ευθύνη.
Αλλά το ζήτημα είναι πώς θα τα διεκδικήσει κανείς. Θα πρέπει να τα διεκδικήσουν οι κυβερνήσεις, πράγμα που δεν κάνουν, γιατί αυτές διέπραξαν και διαπράττουν το έγκλημα. Ένας απλός πολίτης συνεπώς τι να κάνει;
Δεν υπάρχει περίπτωση, για παράδειγμα η Γερμανία ή η Ολλανδία ή οι άλλες εννέα χώρες που δάνεισαν το 2010 στην Ελλάδα, να μην έχουν αστική ευθύνη – διότι είναι όλα παράνομα. Όταν βάζουν π.χ. όρο να παραιτηθεί κανείς από την εθνική κυριαρχία, αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και πουθενά σε σύμβαση.
Αυτό για τις ελληνικές κυβερνήσεις και για τις χώρες που δάνεισαν και επέβαλαν αυτό τον όρο, καθώς και για την ΕΕ, που ανέλαβε την ευθύνη για την εκτέλεση της συμφωνίας του δανεισμού αποτελεί εσχάτη προδοσία.
Σχετικά με αυτή τη σύμβαση θα έπρεπε κανείς να έχει τη δύναμη να αποτανθεί στο Bundesverfassungsgericht, οπότε αυτό ή θα έπρεπε να παραιτηθεί ή να γίνει και αυτό παράνομος συνεργός.
Όπως δηλαδή συνέβη και στα αυταρχικά καθεστώτα. Τα ίδια ισχύουν και σήμερα με τα μέτρα κατά του κορωνοϊού και με τα θύματα τους .
Το συμπέρασμα είναι ένα ότι όλο αυτό το σύστημα των μέτρων σήμερα σε σχέση με την πανδημία είναι απάνθρωπο και εγκληματικό για τους εξής λόγους:
Πρώτον: επειδή τα μέτρα επιβάλλονται από ξένες υπερεθνικές δυνάμεις και οι κυβερνήσεις υπακούουν σ’ αυτές δουλικά παραβιάζεται η εθνική κυριαρχία που αποτελεί εσχάτη προδοσία.
Δεύτερον: παραβιάζεται η δημοκρατική αρχή, γιατί επιβάλλονται με ψεύτικη, παραπλανητική και χωρίς λεπτομέρειες ενημέρωση.
Τρίτον: παραβιάζονται: η αξία του ανθρώπου, η ελευθερία της προσωπικότητας και ελευθερία της επιστήμης, γιατί παρακάμπτεται η επιστημονική γνώση και αντικαθίσταται από τη θέληση της εξουσίας, όπως γίνονταν σε άλλες εποχές χωρίς τη θέληση του ανθρώπου οι παράνομες επεμβάσεις και τα πειράματα στο σώμα του ανθρώπου.
Τέταρτον: παραβιάζεται η θεμελιώδης αρχή της αναλογικότητας γιατί επιβάλλονται τα μέτρα με άνισα και υπέρμετρα κριτήρια τόσο με την υπερβολική της βαρύτητα για την κοινωνία και τον άνθρωπο σε σχέση με τους πραγματικούς κινδύνους από τον ιό , όσο και με την άνιση επιβάρυνση των διαφόρων κοινωνικών κατηγοριών μέτρων μέχρι και την πτώχευση των περισσοτέρων επιχειρήσεων απέναντι στον υπερβολικό πλουτισμό ολίγων άλλων επιχειρήσεων (π.χ., φαρμακοβιομηχανιών). Παραβιάζεται, επίσης, κατάφωρα η αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αναλογικότητας, χωρίς τη στάθμιση (ανύπαρκτου) «οφέλους» από τα μέτρα και των συνεπειών τους στην υγεία και στη ζωή του ανθρώπου. Και όλα αυτά, χωρίς καμιά επίσημη τεκμηριωμένη αιτιολογία ή δικαιολόγηση.
Για όλους αυτούς τους λόγους η όλη πράξη την λεγόμενης «αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού» είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Παρόλο που γίνεται αυτή η παραβίαση και παρόλο που εδώ και ένα χρόνο εφαρμόζονται όλα αυτά, τα παράνομα ή μη μέτρα, σε πάρα πολλές χώρες: Γιατί πιστεύετε ότι εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η „πανδημία“ – εφόσον αυτή υπάρχει;
Η έννοια „πανδημία“ από ό,τι επιβεβαιώνουν και οι ιατροί, δεν υπάρχει στην ορολογία της ιατρικής επιστήμης και ούτε εγώ ο ίδιος ως νομικός την έχω βρει ποτέ. Είναι κατασκευή τρομοκρατική (προσέξτε, καταστρέφεται όλος ο κόσμος!) .
Για να καταλάβει κανείς το σχέδιο της παρανομίας: Δεν ανακοινώθηκαν ποτέ στατιστικά στοιχεία κρουσμάτων και θνησιμότητας του κορωνοϊού συγκριτικά με εκείνα του ιού των διαφόρων μορφών της γρίπης.
Προ ολίγου καιρού ανακοινώθηκε όχι επίσημα αλλά από άνθρωπο του συστήματος ότι τα ποσοστά του κωρονοϊού είναι κατά 0,1% μεγαλύτερο από της απλής γρίπης (2,4% της γρίπης είναι 2,5% του κορωνοϊού), για να φοβηθεί ο κόσμος με το «μεγαλύτερο». Και αυτό είναι ψευδές και χωρίς τις απαιτούμενες λεπτομέρειες.
Αλλά και αληθινό αν ήταν, αυτή η ασήμαντη διαφορά σε τόσο χαμηλό επίπεδο θνησιμότητας που έχει η γρίπη δικαιολογεί τα πρωτοφανή στην ιστορία μέτρα που καταστρέφουν την οικονομία, τον πολιτισμό την υγεία και γενικά τον άνθρωπο;
Αυτή την δυσαναλογία και την ασυμμετρία δεν τα αναφέρει ο «επιστήμονας», που δικαιολογεί τα μέτρα. Αυτό, ενώ το βλέπει και ένα μικρό παιδί και ένας αναλφάβητος, ο πολύς μορφωμένος σήμερα κόσμος δεν το καταλαβαίνει, γιατί με την πλύση εγκεφάλου και την τρομοκρατία έγινε κοπάδι προβάτων.
Το άλλο που δήλωσε ο «επιστήμονας» του συστήματος εξουσίας ότι και η ασιατική γρίπη του 1957-58 αριθμητικός είχε λιγότερα θύματα από τον αριθμό του κορωνοϊού σήμερα. Και για να είναι «πειστικός, έδωσε για σύγκριση δύο απόλυτους αριθμούς θυμάτων, που δείχνουν ότι είχε τότε λιγότερους αριθμητικά νεκρούς από τον αριθμό του κορωνοϊού.
«Ξέχασε» όμως να πει, ότι πληθυσμός της γης ήταν τότε 3,2 δισεκατομμύρια, ενώ σήμερα πέρασε τα 7 δισεκατομμύρια. Άρα το ποσοστό των θυμάτων ήταν διπλάσιο περίπου τότε από το σημερινό ποσοστό του κορωνοϊού.
Σε καμιά δε περίπτωση δήθεν «ενημέρωσης» δε διευκρινίστηκε, αν και πόσους νεκρούς προκάλεσε ο ίδιος ο κορωνοϊός και πόσα οι υποκείμενες ασθένειες. Οι νοθείες της αλήθειας είναι συνεχείς και ατελεύτητες.
Στο δικαστήριο δεν πάει ο κόσμος μαζικά, αφενός γιατί σήμερα έχει επικρατήσει η νοοτροπία της αγέλης, το οποίο πέτυχε, και αφετέρου γιατί δεν πιστεύει πια στη δικαστική προστασία του κράτους, αφού βλέπει ότι δεν μπορεί να λύσει καμιά από τις σοβαρές, κατάφωρης και καθημερινές παραβιάσεις του συντάγματος και του διεθνούς δικαίου.
Εφόσον το γνωρίζουν αυτό πολλοί διεθνολόγοι και πολλοί άλλοι άνθρωποι που κάτι παραπάνω γνωρίζουν από τον απλό πολίτη, δεν μπορούν αυτοί να λάβουν δράση και να κινηθούν αυτοί εναντίον του συστήματος, των μέτρων και των κυβερνήσεων;
Η ερώτηση αυτή ισχύει κυρίως για τούς πολιτικούς: γιατί δεν υπάρχουν πολιτικοί να αντιδράσουν εν ονόματι του λαού; Ούτε αντιπολίτευση υπάρχει σοβαρή εναντίον τέτοιων πολιτικών εγκλημάτων, που φτάνουν μέχρι τα εγκλήματα της εσχάτης προδοσίας και τα εγκλήματα κατά του ανθρώπου.
Οι πολιτικοί είναι κουτοί; Δεν ξέρουν; Αντίθετα, μπορούν να έχουν όλη τη γνώση στα χέρια τους, εάν θέλουν.
Μπορούν να έχουν την επιστημονική γνώση και τις καλύτερες γνωμοδοτήσεις της υφηλίου. Γιατί δεν το κάνουν;
Δε δικαιούται κανείς να το αποδώσει σε δήθεν «λάθος». Απλώς θέλουν την ανταμοιβή του δούλου. Για τον ίδιο λόγο λοιπόν που δεν το κάνουν οι πολιτικοί, δεν το κάνουν και οι επιστήμονες: δε θέλουν να μιλήσουν, για να μη διαταράξουν τις σχέσεις τους με το σύστημα της εξουσίας.
Αυτό δεν είναι αυθαίρετη θέση δική μου. Είναι πάγια γνώση της επιστήμης και κυρίως της πολιτικής επιστήμης, της κοινωνιολογίας και της κοινωνικής ψυχολογίας. Είναι η νοοτροπία των «ραγιάδων». Των ανθρώπων που αρκούνται στο βόλεμα του δούλου και στο «άσε να δούμε». Οι επιστήμονες δεν ήταν αυτοί που έκαναν τα αναγκαστικά πειράματα σε ανθρώπους;
Οι επιστήμονες δεν είναι αυτοί που έφτιαξαν την ατομική βόμβα και το σύστημα εκπυρσοκρότησής της σε ανθρώπινε κοινωνίες; Οι επιστήμονες δεν είχαν μελετήσει το πώς θα πρέπει να γίνονται τα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης ώστε να μην πεθαίνει ο άνθρωπος από τον βασανισμό;
Οι επιστήμονες δεν είναι αυτοί που έκαναν όλα τα συστήματα υποδούλωσης του ανθρώπου; Επομένως πρέπει να ξέρουμε λίγη Ιστορία του τι είναι ο άνθρωπος και τι είναι κυρίως ο Ευρωπαίος, η λευκή φυλή με το διπλό κεφάλι του Ιανού, – γιατί -μαζί με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό – εκεί πήγασαν και όλα τα μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: Ιερά Εξέταση, γενοκτονίες, αποικιοκρατίες, εγκλήματα του φασισμού, του εθνικοσοσιαλισμού και του σταλινισμού και πολλά άλλα.
Επομένως το ζητούμενο δεν είναι η γνώση, αλλά το ήθος. Είναι η κοινωνική ευθύνη που αισθάνεται ο καθένας. Όταν δεν αισθάνεται κοινωνική ευθύνη αλλά μόνο τον εαυτό του, τη δόξα και τα οικονομικά συμφέροντα ή οτιδήποτε άλλο, τότε τα παραβιάζει όλα.
Συνάδελφοι του κλάδου μου, οι οποίοι, όταν εγώ αντιδρούσα παραδείγματος χάριν στα θέματα του εντελώς ανυπόστατου των δανειακών συμβάσεων της Ελλάδας και του Σχεδίου Ανάν, το οποίο έφερε και την υπογραφή του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, όλοι οι ειδικοί έλεγαν ότι έχω δίκιο – αλλά δεν έλεγαν συνταγματολόγοι που ήταν σύμβουλοι των κυβερνήσεων ή ανέμενα να του δοθεί κάποια υψηλή θέση ή καρέκλα. Επίσης δεν τολμούσαν να το πουν εκείνοι, τους οποίους τους «κρατούσε» το σύστημα της παράνομης εξουσίας για κάποια παρανομία τους.
Εάν δεν υφίσταται συνεπώς αυτού του είδους η πανδημία και αν τα μέτρα είναι δυσανάλογα έως και παράνομα, ποιος είναι κατά τη γνώμη σας ο σκοπός των κυβερνήσεων;
Ο σκοπός των κυβερνήσεων είναι ότι υπακούν σε ένα σύστημα, σε μία στρατηγική κεντρική του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Θέλουν δηλαδή να αλλάξουν το σύστημα της οικονομίας. Το κέντρο αυτής της εξουσίας είναι σήμερα πάνω και από τα μεγάλα κράτη.
Είναι σύστημα συγκέντρωσης του κεφαλαίου έξω από τον πολιτικό και τον νομικό έλεγχο των κρατών, καθώς και σύστημα και κερδοφόρας διαχείρισης του κεφαλαίου. Πρόκειται για σύστημα που λειτουργεί με αριθμούς, χωρίς να γνωρίζει και να υπολογίζει τον Άνθρωπο.
Δεν το λένε, ωστόσο, όλοι οι οικονομολόγοι. Όπως δεν το λένε και οι γιατροί. Οι γιατροί που κάνουν τις ανακοινώσεις και τις ενημερώσεις από πλευράς των κυβερνήσεων είναι υπάλληλοι, πληρώνονται για αυτή τη δουλειά. Αυτό δε σημαίνει ότι επειδή είναι γιατροί λένε την αλήθεια. Αυτό ισχύει σε όλους τους κλάδους της επιστήμης.
Υπάρχουν σε όλες τις επιστήμες οι επίορκοι. Επομένως, δεν είναι το ζήτημα, αν αυτός π.χ. ξέρει περισσότερα από έναν άλλο, ο οποίος είναι επίσης ειδικός και λέει το αντίθετο. Αυτό που χρειάζεται είναι ο ελεύθερος διάλογος: για να λειτουργεί και η κρίση της κοινωνίας.
Η δημοκρατική αρχή και τα συντάγματα τα έχουν προβλέψει όλα. Το ίδιο και το διεθνές δίκαιο, γιατί είχε τις εμπειρίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του φασισμού. Και γι’ αυτό αυτά όλα έχουν προβλεφθεί – ότι δηλαδή θα πρέπει να ενημερώνεται δημοκρατικά ο κόσμος και να είναι ελεύθερος ο διάλογος. Αυτό είναι το βασικό. Να ακούει ο πολίτης δηλαδή και την άλλη γνώμη.
Αυτό όμως δεν υπάρχει, άρα έχει παραβιαστεί πλήρως με το κατευθυνόμενο σύστημα της πλύσης εγκεφάλου και της τρομοκρατίας. Αυτό ακριβώς αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Αυτό έχει διακηρυχθεί επανειλημμένως και δημοσία – και στην Ελλάδα και παντού, και σε συνέδρια και διαδικτυακά και σε συνεντεύξεις σε κανάλια και παντού.
Όπως το έχουν πει και άλλοι, δεν είμαι ο μόνος που το λέει, δεν έχω το μονοπώλιο αυτό. Αρκετοί είναι οι συνάδελφοι που παραδέχονται πως έχω δίκιο, αλλά δεν επιθυμούν να ανακατευτούν – διότι δεν θέλουν να τα χαλάσουν με το σύστημα.
Όσον αφορά το ευρωπαϊκό πιστοποιητικό εμβολιασμού το οποίο προβλέπεται μέχρι τον Ιούνιο, όπως είχε ειπωθεί, οι κάτοχοί του προβλέπεται να έχουν κάποια „πλεονεκτήματα“ σε σχέση με τους μη κατόχους του. Αυτό είναι φυσική απόρροια του γεγονότος ότι εμμέσως πλην σαφώς το καθιστούν υποχρεωτικό και άπλα είναι ένα „πάσο“ στα χέρια κάποιου;
Πράγματι, αυτά τα «πλεονεκτήματα» αποτελούν έμμεση επιβολή υποχρέωσης. Επομένως είναι αντισυνταγματικά, γατί παραβιάζουν την ελευθερία του ανθρώπου.
Αυτό το κάνουν, γιατί τολμά να πει το κράτος ότι είναι υποχρεωτικό, που θα προκαλούσε αντιδράσεις. Παλαιότερα το κράτος συνέδεε την μη άσκηση του δικαιώματος με δυσμενείς συνέπειες.
Για παράδειγμα είχαν ορίσει παλιά πως όποιος δεν ψηφίζει, δεν μπορεί να πάρει διαβατήριο. Αυτό γινόταν μέχρι περίπου και πριν τη δικτατορία αλλά και μετά. Αυτό, ενώ είχε θεσπιστεί, δεν εφαρμόστηκε, παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις στην αρχή και μετά ατόνησε.
Κρίθηκε δε και επισήμως και αντισυνταγματικό. Τώρα αρχίζουν και απειλούν ότι όποιο δεν εμβολιάζεται θα έχει ανάλογες συνέπειες. Μάλλον οι απειλές είναι διερευνητικές. Αν διαπιστώσουν ότι ο κόσμος θα το αποδεχτεί -όπως και τόσα άλλα- θα το εφαρμόσουν , παρόλο ότι θα είναι αντισυνταγματικό.
Σχετικά με τη επιβολή πιστοποιητικού εμβολιασμού για να μπορεί κανείς να ταξιδέψει, θα διακινδυνέψει πολλά το κράτος, μεταξύ δε αυτών και τη ζημιά επιχειρήσεων ταξιδιωτικών μεταφορικών μέσων, οι οποίες όχι μόνο θα χάσουν πελάτες, αλλά και θα είναι υπεύθυνες για μεγάλες αποζημιώσεις, για τις ζημίες που θα προκαλούν οι απαγορεύσεις ταξιδιών.
Αυτό που θα μπορούσε να είναι νόμιμο είναι ότι σε περίπτωση ταξιδιού μία χώρα σε άλλη, οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση νόμιμης επιβολής έκτακτων αναγκαστικών μέτρων κατά λοιμώδους νόσου, θα μπορούσε, μετά από νόμιμο διάβημα των δύο χωρών, ή να συστηθεί ειδικό δημόσιο γραφείο ελέγχου ή να επιβληθεί στο ταξιδιωτικό μέσο η υποχρέωση να ζητά υπεύθυνη δήλωση ότι δεν πάσχει από τη συγκεκριμένη λοιμώδη νόσο. Αλλά δεν αρκεί να είναι κανείς φορέας, αλλά ενεργός φορέας του μικροβίου ιού με ιατρικώς βεβαιωμένα συμπτώματα και μεταδοτικότητα.
Η επιβολή αυτή θα ήταν νόμιμη, γατί πρόκειται για την προστασία των άλλων. Πάντως πρέπει να ξέρει κανείς ότι να ζητείται γενικώς και αορίστως πιστοποιητικό εμβολιασμού για το ταξίδι, είναι παράνομο. Πολύ περισσότερο, που τα εμβόλια είναι προληπτικά. Κανένα εμβόλιο δεν θεραπεύει, ούτε σταματάει τη μεταδοτικότητα του ιού.
Σε κάποιους κλάδους, όπως στη νοσηλευτική, σε γηροκομεία, σε ομάδες υψηλού κινδύνου κλπ., έχει δοθεί η προτεραιότητα εμβολιασμού και υποχρεούνται να εμβολιαστούν. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις προσωπικού στη Γερμανία που αρνήθηκαν να εμβολιαστούν και απολύθηκαν. Αυτό πώς το κρίνετε;
Αυτό είναι εκβιασμός. Η απόλυση είναι παράνομη. Αν αυτοί οι απασχολούμενοι αποταθούν σε δικαστήριο, θα επιτύχουν ακύρωση της απόλυσης με απόφαση δικαστηρίου, διότι η πράξη αυτή είναι αυθαίρετη. Θα επιτύχουν, βεβαίως, αν οι δικαστές δεν είναι επίορκοι.
Επειδή έχουν κατηγοριοποιήσει τον πληθυσμό ανάλογα με την ηλικία, τα υφιστάμενα νοσήματα, τον κλάδο απασχόλησης κλπ. Έχει κάποιος το δικαίωμα αφού τον καλέσουν για εμβολιασμό να αρνηθεί τον εμβολιασμό;
Βεβαίως το έχει. Εκείνον που μπορούν να αποκλείσουν από τη δουλειά για παράδειγμα, ωστόσο, είναι εκείνον που έχει προσβληθεί, π.χ. έναν γιατρό ή νοσηλεύτρια, ώστε να μην κολλήσει τους ασθενείς. Αυτό είναι άλλο. Δεν μπορούν, όμως, να τον απολύσουν.
Αλλά η υποχρέωση προς εμβολιασμό δεν μπορεί να επιβληθεί σε κανέναν. Και βέβαια πολλοί στην Ελλάδα τον έχουν αρνηθεί. Επίσης, δεν έχει προχωρήσει καμία απόφαση σύμφωνα με δικές μου τουλάχιστον πληροφορίες, , ότι απολύθηκε κάποιος στην Ελλάδα, γιατί δεν θέλησε να εμβολιαστεί.
Το ότι κάτι τέτοιο έχει γίνει στη Γερμανία, δεν σημαίνει πως έχει νομιμότητα η πράξη. Το ζήτημα είναι το τι θα κρίνει το δικαστήριο. Αν η υπόθεση πάει στο δικαστήριο, δε σημαίνει, φυσικά, ότι απαραίτητα αυτό θα αποφασίσει σωστά, διότι είναι πολλές και οι αποφάσεις που βγαίνουν και είναι παράνομες.
Παραδείγματος χάριν, όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την απόφαση 668, είπε ότι οι δανειακές συμβάσεις είναι νόμιμες και σύμφωνες με το σύνταγμα -ενώ έχουν μέσα τον όρο „παραιτούμαι από την εθνική κυριαρχία“ και αυτό συνιστά εσχάτη προδοσία– είναι ολοφάνερο και για έναν πρωτοετή φοιτητή ποινικού δικαίου, ακόμη και για τον καθέναν, ότι το δικαστήριο διέπραξε βαρύτατο έγκλημα.
Και, όμως, πιστοποιείται επίσημα μέχρι σήμερα προς τους δανειστές, με την υπογραφή νομικού συμβούλου του κράτους, ότι οι δανειακές συμβάσεις είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα, ο δε τότε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και Πρόεδρος της Ολομέλειας, που αποφάσισε αυτά με θετική του ψήφο και υποστήριξη, είναι σήμερα αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, μέλος δε της Ολομέλειας με θετική ψήφο και υποστήριξη, είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Οπότε, πιθανόν να έχω λάθος και όσοι προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και όσοι -πολυπληθείς- που άσκησαν δριμύτατη κριτική στην απόφαση.
Βεβαίως, το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει κρίνει διάφορες άλλες πράξεις του κράτους με βάση τις άκυρες δανειακές συμβάσεις, που δικαιολόγησε το ίδιο, αντισυνταγματικές, όπως για παράδειγμα τις διατάξεις νόμων και τις πράξεις των περικοπών συντάξεων – όχι, όμως όλες.
Τι γνώμη έχετε για το εμβόλιο και την παρασκευή του σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
Ο ανταγωνισμός είναι πολιτικός και οικονομικός – δεν είναι ιατρικός, ούτε καν επιστημονικός. Δεν υπάρχει ιατρική θεμελίωση, ούτε εγγύηση για κανένα εμβόλιο.
Απεναντίας, τις τελευταίες ημέρες οι αρμόδιοι διεθνείς επιστημονικοί οργανισμοί υγείας, ρητά διατύπωσαν τη θέση ότι δεν μπορούν να εγγυηθούν για τίποτα.
Τα σημαντικότερα και βασικότερα αγαθά του ανθρώπου, η ζωή και η υγεία, αφαιρέθηκαν από τα χέρια τη ιατρικής επιστήμης και έγινα κτήμα της πολιτικής απόφασης -όπως στα γνωστά καθεστώτα του φασισμού.
Αυτό έχει χαρακτηριστεί από τότε έγκλημα κατά του ανθρώπου. Έχουν διαπιστωθεί σοβαρές παρενέργειες και θάνατοι, και όμως οι πολίτες δεν ενημερώνονται εκ των προτέρων. Έγινε ποτέ ανακοίνωση του πόσοι είναι οι νεκροί από το εμβόλιο κάθε παρασκευάστριας εταιρείας;
Δόθηκε λεπτομερής αιτιολογία από τις κυβερνήσεις για τη λήψη των αποφάσεών τους; Οργάνωσαν ή προώθησαν επιστημονικό διάλογο σχετικό με όλα αυτά;
Όχι! Επομένως, η απλή ανθρώπινη λογική είναι ότι δεν υπάρχει καμιά λογική αιτιολογία σκεπτόμενου απλού ανθρώπου να ακολουθήσει μια πολιτική απόφαση.
Στη Γερμανία γίνεται κάθεται δύο εβδομάδες σύσκεψη και βγαίνουν νέα μέτρα, τελευταία ειδικά βάσει δείκτη επίπτωσης. Τώρα τίθεται επί τάπητος ότι για να έχει αρχικά κάποιος πρόσβαση π.χ. σε ένα θέατρο ή ένα εστιατόριο θα πρέπει να προσκομίζει αρνητικό τεστ. Είναι αυτό κατά τη γνώμη σας κάτι που θα πρέπει να το αποδεχθεί ο πολίτης;
Ασφαλώς όχι και νομίζω έχει εξηγηθεί στα προηγούμενα. Υφίσταται συγκεκριμένη επιστημονική βεβαίωση ή απόδειξη, ότι ο πολίτης θα μεταδώσει το μικρόβιο; Δεν μπορεί να επιβληθεί υποχρεωτικό τεστ. Αυτό είναι αστυνομικό μέτρο το οποίο είναι αυθαίρετο, κάτι που ορίζεται και από τη νομολογία. Δεν είναι αιτιολογημένο το μέτρο. Για ποιο λόγο να κάνει τεστ στον πολίτη;
Από αόριστο φόβο για υποτιθέμενο κίνδυνο; Αυτό θα πρέπει να στηρίζεται αποδεδειγμένα σε πραγματικά γεγονότα και σε αντίστοιχη επιστημονική αξιολόγηση για να γίνει αυτή επέμβαση.
Θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, όχι γενικώς και αορίστως επειδή κάποια διοικητική υπηρεσία ή κυβέρνηση „φοβάται μήπως“ είναι κανείς άρρωστος, δικαιούται και τον υποχρεώσει σε εξέταση.
Αν ήταν έτσι θα μπορούσε να εξετάζονται όλοι για όλες οι ασθένειες για την πρόσβαση σε εστιατόρια, θέατρα κ.λπ. Και εδώ επαναλαμβάνεται το ερώτημα: γιατί δεν κάνει υποχρεωτικό τεστ ή εμβόλιο σε άλλες αρρώστιες, οι οποίες είναι πραγματικά θανατηφόρες, σύμφωνα με ελεγμένα και προσβάσιμα στατιστικά στοιχεία.
Εάν λοιπόν κάποιος αργότερα μπει σε ένα εστιατόριο με το πιστοποιητικό εμβολιασμού και αυτόν τον αποδεχθούν αλλά μετά από αυτόν έρθει κάποιος που δεν το έχει και απορριφθεί, μπορεί αυτός να κινηθεί νομικά, και αν ναι, σε ποια αρχή θα πρέπει να απευθυνθεί;
Βεβαίως μπορεί να κινηθεί ο πολίτης νομικά κατά του εστιάτορα, που θα τον εμποδίσει. Το πρόβλημα όμως είναι πώς να κινηθεί με το ύψος των δικαστικών εξόδων που είναι απαραίτητα γι’ αυτό τον σκοπό.
Αν κάποιος ωστόσο παρόλα αυτά κινηθεί, τα έξοδα αυτά εφόσον κάποιος δικαιωθεί στο δικαστήριο, πρέπει να τα φέρει ο ίδιος;
Κανονικά, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες καταδικάζεται αυτός που χάνει σε πληρωμή των εξόδων. Όχι πάντοτε όλων. Αλλά ανεξαρτήτως αυτού, οι περισσότεροι πολίτες φοβούνται να κινηθούν νομικά και δε θέλουν να προβούν σε τέτοιες κινήσεις.
Αυτές οι φοβίες δεν υπήρχαν π.χ. τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο, διότι ο κόσμος τότε δεν είχε την πλύση εγκεφάλου της καταναλωτικής κοινωνίας και της τηλεόρασης. Ο άνθρωπος τότε σκεφτόταν μόνος του. Σήμερα δεν σκέφτεται μόνος του.
Αν κάνει κανείς ένα τεστ στον εαυτό του για το πόσα λεπτά την ημέρα σκέφτεται χωρίς ενημέρωση για τα διάφορα κοινωνικά ζητήματα, όπως γινόταν παλιά, τότε θα δει ότι έχει γίνει ένα πρόβατο αγέλης.
Θα δει πώς ό,τι κάνει στηρίζεται σε φυτεμένες σκέψεις στο μυαλό του από τη κατευθυνόμενη ενημέρωση.
Αυτής της κατάστασης και της τεχνολογίας γίνεται εκμετάλλευση σήμερα και αυτό είναι έχει αναλύσει με γλαφυρότητα στο βιβλίο το „Δόγμα του Σοκ“ η Ναόμι Κλάιν, που έγινε παγκόσμιο best seller.
Αυτό το επιστημονικά διαπιστωμένο και γνωστό σε όλους από πολλά χρόνια το ξεχνάμε σήμερα, που το υφιστάμεθα οι ίδιοι.
Συνεπώς, κατά την άποψή μου παραβιάζονται σοβαρές θεμελιώδεις αρχές του συντάγματος, του διεθνούς δικαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Στρασβούργου, καθώς και η πάγια αντίστοιχη νομολογία, ιδίως του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας.
Επομένως, όταν παραβιάζονται αυτές, η γνώση και του τελευταίου φοιτητή είναι ότι οι σχετικές πράξεις παραβίασής τους είναι ανυπόστατες, αυτοί δε που τις επιβάλλουν έχουν αστική ευθύνη για αποζημίωση και ενδεχομένως προσωπικά τα όργανα και ποινική. Η παραβίαση αυτών των θεμελιωδών αρχών αποτελεί σοβαρό αδίκημα.
Κλείνοντας, επισημαίνομε για άλλη μια φορά: Τα μέτρα είναι νομικώς ανυπόστατα και ορισμένα από αυτά αποτελούν έγκλημα κατά του Ανθρώπου.
Θα έπρεπε συνεπώς να υπάρχει ελεύθερος και να προάγεται από το κράτος επιστημονικός διάλογος και θεμελιωμένη ενημέρωση καθημερινά, και όχι με απόλυτους αριθμούς, αλλά συνεχώς με στοιχεία συγκριτικά με όλες τις άλλες αρρώστιες, ιδίως τις μεταδοτικές.
Θα έπρεπε να γίνεται καθημερινά ενημέρωση για τις πραγματικές συνέπειες, κοινωνικές και προσωπικές, που έχουν προκαλέσει τα μέτρα: ψυχολογικές, αυτοκτονίες, ψυχικές ασθένειες εκπαίδευσης, οικονομικές, ανεργία, πτωχεύσεις και κλείσιμο επιχειρήσεων, πολιτισμικές, θρησκευτικές, συμπεριφοράς και πολλές άλλες.
Θα έπρεπε να υπάρχει ενημέρωση για την τήρηση και τον βαθμό τήρησης της αρχής αναλογικότητας και για τις ανισότητες που δημιουργούν τα μέτρα και πάντοτε αιτιολόγησης της επιβολής τους.
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Γεώργιο Κασιμάτη για την συνέντευξη που παραχώρησε στο GRland.info.
Βιογραφικό
Ο κ. Γεώργιος Ι. Κασιμάτης (1932) είναι διακεκριμένος Έλληνας νομικός, πολιτειολόγος και πανεπιστημιακός, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, που διετέλεσε πρόεδρος της Νομικής Σχολής Αθηνών και διευθυντής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Γιώργος Κασιμάτης γεννήθηκε το 1932 στα Κύθηρα από γονείς αγρότες. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια της Βέρνης και του Μονάχου, από όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα στο συνταγματικό δίκαιο και ειδικότερα στο αντικείμενο της κυβερνητικής λειτουργίας.
Τα έτη 1973-1999 ο κ. Γιώργος Κασιμάτης υπηρέτησε, μετά από εκλογή του, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε συνταγματικό δίκαιο και πολιτειολογία. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής του ιδίου πανεπιστημίου.
Ο Γιώργος Κασιμάτης υπήρξε, τα έτη 1985-1990, ο πρώτος πρόεδρος του Ιονίου Πανεπιστημίου, υπό την προεδρία του οποίου οργανώθηκε και τέθηκε σε λειτουργία, πρόεδρος του Τμήματος Νομικής 1993-1997, ιδρυτής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Συνταγματικών Ερευνών, ιδρυτικό μέλος και μέλος του ΔΣ της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων, ιδρυτικό μέλος, αντιπρόεδρος και επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου και από το 1999 ομότιμος καθηγητής.
Ο Γιώργος Κασιμάτης, αφοσιωμένος στο λειτούργημα του πανεπιστημιακού δασκάλου και χωρίς να αναμιχθεί στην ενεργό πολιτική, ανέπτυξε πλούσια δράση στη δημόσια ζωή της χώρας, στη βάση πάντοτε των γνώσεων και της εμπειρίας της ειδικότητάς του.
Στο πλαίσιο αυτής της δράσης ο Γιώργος Κασιμάτη υπήρξε: νομικός σύμβουλος Πρωθυπουργού (1981-1987), πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (1997-1998), μέλος της Επιτροπής Επαναπατρισμού των Πολιτικών Προσφύγων, το 2005-2006 αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων υπό τον Πρωθυπουργό, το 2005-2006 πρόεδρος της Επιτροπής για τη Διαφάνεια στη Δημόσια Διοίκηση υπό τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, από το 2003 αντιπρόεδρος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του “Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία”. Ο Γιώργος Κασιμάτης υπήρξε μέλος της Διεθνούς Ομάδας των Οκτώ Ειδικών που προέβη, το 2005, στη Διακήρυξη Αρχών του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου για Βιώσιμη Λύση του Κυπριακού και συμμετείχε ως ειδικός στις προπαρασκευαστικές εργασίες της Ε΄ (1975) και ΣΤ΄ Αναθεωρητικής Βουλής (1986).
Ο Γιώργος Κασιμάτης Υπήρξε μέλος και πρόεδρος, αντιπρόεδρος και μέλος πολλών νομοπαρασκευαστικών επιτροπών και ΔΣ πολυάριθμων άλλων πολιτικών, επιστημονικών και κοινωφελών οργανώσεων. Το συγγραφικό του έργο ανέρχεται σε εκατοντάδες επιστημονικών μελετών και δημοσιευμάτων στον τύπο για το κράτος, τη δημοκρατία και την πολιτική.
Ο Γιώργος Κασιμάτης, σήμερα, αφού πρώτος μελέτησε και αποκάλυψε τις παραβιάσεις των θεμελιωδών αρχών νομιμότητας των δανειακών συμβάσεων της Ελλάδας με τα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ, αγωνίζεται για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας της χώρας και των δικαιωμάτων του λαού της που επλήγησαν.
Μην μαθαίνεις τα νέα από τη Γερμανία τελευταίος!
Κάνε Like στη σελίδα μας στο Facebook και ενημερώσου πρώτος για όλες τις τελευταίες εξελίξεις.
Έγκαιρη, έγκυρη και ανεξάρτητη ενημέρωση. Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τον κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Πώς θα ακολουθήσεις το GRland.info στο Facebook; Πάτησε ΕΔΩ
