9 Νοεμβρίου: Η πιο ιστορική ημέρα της γερμανικής ιστορίας
Σήμερα, πριν από 35 χρόνια, ήταν μια μέρα γιορτής για εκατομμύρια Γερμανούς: μετά από 40 χρόνια, οι άνθρωποι από την Ανατολική και Δυτική Γερμανία μπόρεσαν επιτέλους να αγκαλιαστούν ξανά. Χωρίς να υπόκεινται σε ποινικές διώξεις. Χωρίς να καταλήξουν στη φυλακή ΄ή να πεθάνουν στη χειρότερη περίπτωση.
Το Τείχος έπεσε! Από τις 13 Αυγούστου 1961 έως τις 9 Νοεμβρίου 1989, χώρισε έναν λαό που έβαλε τέλος σε αυτή την απανθρωπιά με τη μορφή μιας ειρηνικής επανάστασης στην ανατολική πλευρά.
Εκείνη την ημέρα, ο Günter Schabowski, τότε Γραμματέας Ενημέρωσης της ΛΔΓ, διάβασε από ένα χαρτί τους νέους κανονισμούς για τους πολίτες της ΛΔΓ που ταξίδευαν έξω από το τείχος.
Όταν ο δημοσιογράφος της BILD Peter Brinkmann ρώτησε πότε θα τεθεί σε ισχύ, ο Schabowski είπε τα λόγια που έμειναν στην ιστορία: “Απ’ όσο γνωρίζω… τίθεται σε ισχύ αμέσως, χωρίς καθυστέρηση”.
Με τον τρόπο αυτό, προκάλεσε άθελά του την πτώση του Τείχους!
Χιλιάδες πολίτες του Ανατολικού Βερολίνου συνέρρευσαν στα συνοριακά περάσματα, όπως το Checkpoint Charlie ή η Bornholmer Strasse, για να κάνουν πράξη το “αμέσως, αμέσως” – και κατέκλυσαν τους συνοριοφύλακες, οι οποίοι αιφνιδιάστηκαν εντελώς και δεν γνώριζαν τίποτα γι’ αυτό.
Δάκρυα χαράς και ανακούφισης έτρεχαν στα μάγουλα των ανθρώπων. Ακόμα και σήμερα…
Αλλά η 9η Νοεμβρίου δεν είναι μόνο η ημέρα που έπεσε το Τείχος. Είναι η πιο ιστορική ημέρα στην ιστορία της Γερμανίας!
Μια μέρα που κανένας Γερμανός δεν πρέπει να αφήσει να περάσει έτσι απλά.
9 Νοεμβρίου 1918 – Ανακήρυξη της Γερμανικής Δημοκρατίας
Με τη Γερμανία στα πρόθυρα της ήττας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και με μια επαναστατική διάθεση να σαρώνει τη χώρα, ο αντιδημοφιλής αυτοκράτορας Κάιζερ Γουλιέλμος Β’ αναγκάστηκε να παραιτηθεί, τερματίζοντας τη μοναρχία της Γερμανίας.
Διαδόθηκε ότι οι κομμουνιστές, με επικεφαλής τον Καρλ Λίμπκνεχτ, θα ανακήρυτταν σύντομα μια κομμουνιστική δημοκρατία.
Για να το αποτρέψει αυτό, στις 9 Νοεμβρίου 1918, ο αναπληρωτής πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών Φίλιπ Σέιντεμαν έσπευσε στο μπαλκόνι του κοινοβουλίου του Ράιχσταγκ του Βερολίνου για να ανακοινώσει τη γέννηση αυτού που θα γινόταν η Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
“Ζήτω η γερμανική δημοκρατία!” φώναξε.
Αλλά λίγες ώρες αργότερα, ο Λίμπκνεχτ κήρυξε επίσης τη γέννηση της “ελεύθερης σοσιαλιστικής γερμανικής δημοκρατίας”.
Η Γερμανία βρισκόταν σε κατάσταση αστάθειας και διαμάχης.
Δύο ημέρες αργότερα, η Γερμανία συμφώνησε να υπογράψει ανακωχή που τερμάτισε τον Μεγάλο Πόλεμο εναντίον των συμμαχικών δυνάμεων.
Τελικά, η κυβέρνηση μετεγκαταστάθηκε στη Βαϊμάρη τον Ιανουάριο του 1919, όπου μπόρεσε να εγκαθιδρύσει μια κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Αλλά σοβαρά προβλήματα και αναταραχές εξακολουθούσαν να ταλανίζουν τη χώρα.
Οι όροι της παράδοσης της Γερμανίας θεωρήθηκαν τόσο ταπεινωτικοί που οι ιστορικοί πιστεύουν ότι συνέβαλαν στους “σπόρους” για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έγινε η βάση του Dolchstoßegende, ή του “μύθου της μαχαιριάς στην πλάτη”.
Δεξιοί κύκλοι υποστήριζαν την πεποίθηση ότι οι γερμανικές δυνάμεις δεν είχαν στην πραγματικότητα χάσει τον πόλεμο, αλλά ότι η χώρα είχε προδοθεί, ή είχε μαχαιρωθεί πισώπλατα, από τους πολίτες στο εσωτερικό.
Ήθελαν να κατηγορήσουν τους λεγόμενους “Εγκληματίες του Νοεμβρίου”, τους πολιτικούς που εμπλέκονταν στην ανακωχή και την επανάσταση του Νοεμβρίου.
Τις επόμενες δεκαετίες, η Dolchstoßlegende και ο μύθος των Εγκληματιών του Νοεμβρίου έγιναν βασικό συστατικό της δεξιάς ρητορικής.
Τι έγινε στις 8-9 Νοεμβρίου 1923 στη Γερμανία;
Ο Αδόλφος Χίτλερ θέλει να αναλάβει την εξουσία στην κυβέρνηση του κρατιδίου της Βαυαρίας – και θέλει να την καταλάβει με τη βοήθεια ενός πραξικοπήματος για να προελάσει στο Βερολίνο, ακολουθώντας το παράδειγμα του Μπενίτο Μουσολίνι στη Ρώμη το 1922. Στις 8 Νοεμβρίου έκανε μια σύντομη εμφάνιση στο κατάμεστο Bürgerbräukeller του Μονάχου, το οποίο είχε περικυκλώσει από τα SA.
Στις 9 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ, ο Έριχ Λούντεντορφ και άλλοι πραξικοπηματίες πραγματοποίησαν πορεία προς το Feldherrnhalle – αλλά σταμάτησαν και πυροβολήθηκαν από την αστυνομία.
Ο Χέρμαν Γκέρινγκ δέχτηκε μια σφαίρα στην οσφύ και μια στον μηρό.
Κατά τη διάρκεια της δίκης του, ο Χίτλερ καταφέρνει να αλλάξει από κατηγορούμενος σε κατήγορο, δεν απελαύνεται από τη χώρα ως ξένος – αν και αυτό προβλέπεται από το νόμο – και γράφει το βιβλίο του “Mein Kampf” στη φυλακή.
Η θλιβερή και μοναδικά τρομερή συνέχεια της ιστορίας του είναι γνωστή.
Τι έγινε στις 9 Νοεμβρίου 1936 στη Γερμανία;
Τη νύχτα της 9/10 Νοεμβρίου 1936 οι εθνικοσοσιαλιστές απομακρύνουν το μνημείο του συνθέτη Felix Mendelssohn Bartholdy μπροστά από το Gewandhaus της Λειψίας.
Επειδή ήταν Εβραίος, τα έργα του Bartholdy δεν παρουσιάστηκαν σχεδόν ποτέ μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία το 1933.
Ο δήμαρχος της Λειψίας, Carl Friedrich Goerdeler, ο οποίος ταξίδευε στο εξωτερικό την εποχή της απομάκρυνσης του μνημείου, παραιτήθηκε τότε σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ο Goerdeler προσχώρησε στην αντίσταση με επικεφαλής τους Ludwig Beck, Wilhelm Canaris και Hans von Dohnanyi. Δολοφονήθηκε από τους Ναζί στις 2 Φεβρουαρίου 1945.
9 Νοεμβρίου 1938 – Νύχτα των σπασμένων κρυστάλλων
Η Νύχτα πογκρόμ του Ράιχ, γνωστή και ως Νύχτα των κρυστάλλων του Ράιχ.
Τη νύχτα της 9ης προς 10η Νοεμβρίου, οι Ναζί οργάνωσαν ένα όργιο βίας κατά των Εβραίων στη Γερμανία, κατά το οποίο περισσότεροι από 400 άνθρωποι σκοτώθηκαν ή οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία.
Σε ολόκληρη τη χώρα, συναγωγές, αίθουσες προσευχής, καταστήματα, σπίτια, ακόμη και νεκροταφεία που ανήκαν σε Εβραίους καταστράφηκαν και, στις περισσότερες περιπτώσεις, πυρπολήθηκαν.
Περισσότεροι από 30.000 Εβραίοι φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα πογκρόμ του Νοεμβρίου ήταν η αρχή της συστηματικής εξόντωσης των Εβραίων.
Τι έγινε στις 9 Νοεμβρίου 1948 στη Γερμανία;
Ο πόλεμος έχει χαθεί, η Γερμανία εξακολουθεί να βρίσκεται σε ερείπια.
Οι τέσσερις νικήτριες δυνάμεις έχουν μοιράσει τη χώρα μεταξύ τους, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Βερολίνου, η οποία βρίσκεται στο κέντρο του κατεχόμενου από τη Σοβιετική Ένωση τμήματος.
Ωστόσο, οι Σοβιετικοί θέλουν όλο το Βερολίνο και αποκλείουν το δυτικό τμήμα της πόλης.
Οι Σύμμαχοι δεν ήταν πλέον σε θέση να προμηθεύουν τον εκεί πληθυσμό από ξηράς και νερού. Δημιουργήθηκε μια αερομεταφορά.
Στο αποκορύφωμα του αποκλεισμού και του φόβου μήπως τελικά το καταλάβουν οι Σοβιετικοί, ο Ernst Reuter, δήμαρχος του Δυτικού Βερολίνου, εκφώνησε μια ομιλία που έμεινε στην ιστορία.
Έκανε έκκληση στους “λαούς του κόσμου” να μην αφήσουν το Δυτικό Βερολίνο να περάσει στα χέρια των Σοβιετικών.
“Εσείς λαοί του κόσμου, εσείς οι άνθρωποι στην Αμερική, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην Ιταλία!
Κοιτάξτε αυτή την πόλη και συνειδητοποιήστε ότι δεν πρέπει και δεν μπορείτε να εγκαταλείψετε αυτή την πόλη και αυτόν τον λαό!
Υπάρχει μόνο μια δυνατότητα για όλους μας: να μείνουμε ενωμένοι μέχρι να κερδηθεί αυτή η μάχη, μέχρι να σφραγιστεί οριστικά αυτή η μάχη με τη νίκη επί των εχθρών, με τη νίκη επί της εξουσίας του σκότους”.
Τι έγινε στις 9 Νοεμβρίου 1967 στη Γερμανία;
Ο νέος πρύτανης επρόκειτο να ορκιστεί πανηγυρικά στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Αλλά δύο φοιτητές ντρόπιασαν επιμελώς την εκδήλωση. Ο Detlev Albers και ο Gert Hinnerk Behlmer έτρεξαν μπροστά από την πομπή των καθηγητών που ήταν ντυμένοι με ρόμπες και αποκάλυψαν μια αφίσα με το σύνθημα: “Κάτω από τις ρόμπες, η μούχλα χιλίων ετών”.
Ένας από τους καθηγητές έσπασε το κολάρο του και φώναξε: “Όλοι σας ανήκετε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης”.
Το σκάνδαλο έβαλε το νερό στο αυλάκι και τροφοδότησε το φοιτητικό κίνημα, το οποίο εκείνη την εποχή ήθελε να διαλύσει τις παγιωμένες δομές, στις οποίες εξακολουθούσαν να υπάρχουν παλιοί ναζιστές.
“Η δράση ήταν σίγουρα αναγκαία και κατάλληλη για να σπάσουν οι εγκλωβισμένες δομές στο πανεπιστήμιο και την κοινωνία. Ήταν τολμηρή, μη βίαιη, όχι χωρίς προσωπικό ρίσκο και αντιεξουσιαστική με την καλύτερη έννοια του όρου”, λέει εκ των υστέρων ο Gerd Hinnerk Behlmer, σύμφωνα με το δελτίο τύπου του πανεπιστημίου. Αργότερα έγινε κρατικός σύμβουλος του Αμβούργου, ο Detlev Albers πρόεδρος του SPD της Βρέμης.
Μην μαθαίνεις τα νέα της Γερμανίας τελευταίος!
Έγκαιρη, έγκυρη και ανεξάρτητη ενημέρωση. Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τον κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.