Ο 1ος αυτοκινητόδρομος του κόσμου γίνεται 100 ετών: Τον έφτιαξε ο Χίτλερ;

Πόσο όμορφα πρέπει να ήταν εδώ, στις λίμνες της βόρειας Ιταλίας, πριν από έναν αιώνα. Ως ιδιοκτήτης αυτοκινήτου, ήσασταν πολλοί λίγοι μεταξύ σας. Δεν πλήρωνες σε διόδια, αλλά με μετρητά στο πρατήριο καυσίμων. Και στην μπάρα υπήρχε ένας ένστολος φρουρός που χαιρετούσε φιλικά…

Πριν από 100 χρόνια, στις 21 Σεπτεμβρίου 1924, εγκαινιάστηκε εδώ ο πρώτος πραγματικός αυτοκινητόδρομος στον κόσμο μεταξύ της πόλης του Μιλάνου και του Βαρέζε, 50 χιλιόμετρα βορειότερα. Ή μάλλον: η πρώτη autostrada.

Ο ισχυρισμός ότι ο Αδόλφος Χίτλερ εφηύρε τον αυτοκινητόδρομο, που ακούγεται ξανά και ξανά ακόμη και σήμερα, είναι απόλυτη ανοησία.

Στην σημερινή εποχή: Fake news του πολύ παλιού είδους.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Μόνο 57.000 αυτοκίνητα στους δρόμους της Ιταλίας – περισσότερα από 40 εκατομμύρια σήμερα

Η ιδέα προήλθε στην πραγματικότητα από τον επιχειρηματία Piero Puricelli, ο οποίος κατασκεύασε επίσης τη θρυλική πίστα της Monza και αργότερα αναγορεύτηκε σε κόμη.

Το 1921, ο μηχανικός ίδρυσε μια εταιρεία με την ονομασία Società Anonima Autostrade, ένα είδος ιταλικής ανώνυμης εταιρείας αυτοκινητοδρόμων.

Η αρχή: ένας δρόμος με διόδια μόνο για ταχεία κυκλοφορία – δηλαδή χωρίς εμπόδια όπως διασταυρώσεις, άμαξες, πούλμαν, ποδήλατα ή πεζούς. Ήταν πράγματι μια πολύ φουτουριστική ιδέα.

Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου αυτοκίνητα στους δρόμους της Ιταλίας: 57.000, σε σύγκριση με περισσότερα από 40 εκατομμύρια σήμερα.

Τότε, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονταν ιδιαίτερα την κινητικότητα. Οι άνθρωποι προτιμούσαν να μένουν στο οικείο περιβάλλον τους.

Όσοι ήθελαν ή έπρεπε να διανύσουν μεγαλύτερες αποστάσεις ταξίδευαν με τρένο.

Τα ιππήλατα κάρα ήταν η κύρια μορφή μεταφοράς στους συχνά ακόμη μη ασφαλτοστρωμένους επαρχιακούς δρόμους.

Από αυτή την άποψη, το πρώτο τμήμα αυτού που αργότερα θα γινόταν ο αυτοκινητόδρομος των λιμνών (Autostrada dei Laghi) και αργότερα ο Α8, ήταν ένα πολύ τολμηρό εγχείρημα.

«Ένα ταξίδι σε μπετόν τόσο λείο όσο το παρκέ»

Παρ’ όλα αυτά, εμφανίστηκαν διασημότητες: το πρώτο ταξίδι πραγματοποίησε ο τότε βασιλιάς Vittorio Emanuele III με ένα όχημα της μάρκας Lancia, το οποίο υπάρχει ακόμη και σήμερα.

Ο μονάρχης έκοψε επίσης την κορδέλα, με έξι στρατιώτες να φρουρούν.

Η καθημερινή εφημερίδα «La Tribuna di Roma» σημείωσε επιδοκιμαστικά: «Μια πολύ ελκυστική διαδρομή σε μπετόν λείο σαν παρκέ. Χωρίς ύπουλες ρεματιές ή ποδηλάτες ή άλλα παρόμοια που θα μπορούσαν να σας στείλουν στη μετά θάνατον ζωή …».

Αρχικά, οι Ιταλοί ανέμεναν 1.000 αυτοκίνητα την ημέρα στη διαδρομή.

Ωστόσο, σπάνια υπήρχαν περισσότερα από μερικές δεκάδες – πράγμα που μπορεί να οφειλόταν και στο γεγονός ότι η autostrada ήταν κλειστή τη νύχτα.

Το επόμενο τμήμα άνοιξε το 1925, μέχρι το Κόμο στην ομώνυμη λίμνη. Σήμερα, πρόκειται για τον αυτοκινητόδρομο Α9, ο οποίος είναι επίσης πολύ δημοφιλής στους τουρίστες.

Ο πρώτος γερμανικός αυτοκινητόδρομος μεταξύ Κολωνίας και Βόννης τον Αύγουστο του 1932

Παρεμπιπτόντως: Ο Χίτλερ ήταν στη φυλακή της Βαυαρίας εκείνη την εποχή, καταδικασμένος σε πέντε χρόνια για απόπειρα πραξικοπήματος τον Νοέμβριο του 1923.

Δεν μίλησε για αυτοκινητόδρομους μέχρι το 1933: Μετά την κατάληψη της εξουσίας, δημοσίευσε ένα πρόγραμμα για την κατασκευή τεσσάρων λωρίδων «δρόμων του Φύρερ» σε όλη τη Γερμανία.

Το γεγονός ότι τα σχέδια χρονολογούνταν από τη δεκαετία του 1920 αποκρύφθηκε.

Το πρώτο τμήμα ενός «αυτοκινητόδρομου χωρίς διασταυρώσεις» εγκαινιάστηκε επίσης τον Αύγουστο του 1932, μεταξύ Κολωνίας και Βόννης, ο σημερινός Α555.

Παρεμπιπτόντως, εκείνη την εποχή υπήρχε κάποιος ανταγωνισμός μεταξύ των φασιστών του Βερολίνου και της Ρώμης.

Ο δικτάτορας της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι, που βρισκόταν στην εξουσία από το 1922, πανηγύρισε για την έναρξη λειτουργίας του Μιλάνου-Βαρέζε: «Οι αυτοκινητόδρομοι είναι ένα μεγάλο ιταλικό επίτευγμα και ένα πολύ συγκεκριμένο σημάδι του μηχανικού μας πνεύματος – ανάξιο των γιων της αρχαίας Ρώμης».

Αγωνιστικές πίστες στις ΗΠΑ και τη Γερμανία νωρίτερα

Ο πολιτιστικός ιστορικός Conrad Kunze («Η Γερμανία ως αυτοκινητόδρομος») βλέπει σήμερα τα πράγματα διαφορετικά.

Κατά την άποψή του, ο Μουσολίνι ήταν σαφώς κατώτερος από τον Χίτλερ από άποψη χρημάτων και προπαγάνδας.

«Αυτό στο οποίο και οι δύο ήταν παρόμοιοι ήταν η προσπάθεια μνημειακής ανάδειξης του δρόμου σε μεγάλο ιστορικό έργο», λέει ο μελετητής από το Βερολίνο.

«Μόνο που η γερμανική εκδοχή ήταν πολύ μεγαλύτερη, πιο ακριβή, πιο θανατηφόρα, πιο γρήγορη και πιο διάσημη – όπως ακριβώς τα πάντα στο Τρίτο Ράιχ ήταν πολλά μεγέθη μεγαλύτερα από ό,τι στην Ιταλία».

Για την πληρότητα: υπάρχουν και ειδικοί που θεωρούν τον αυτοκινητόδρομο ακόμη παλαιότερο.

Στη Νέα Υόρκη, ο αυτοκινητόδρομος Long Island Motor Parkway υπήρχε ήδη από το 1908, αν και χρησιμοποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά ως πίστα αγώνων – μια ακριβή πολυτέλεια για πλούσιους.

Στο Βερολίνο, το 1921 εγκαινιάστηκε ο Avus (αυτοκινητόδρομος κυκλοφορίας και εξάσκησης), επίσης κυρίως για τους εύπορους: ένα τρίμηνο πάσο κόστιζε 1000 μάρκα.

Και οι δύο είχαν ελάχιστη σχέση με τον σημερινό αυτοκινητόδρομο – έναν δημόσιο δρόμο για τη μηχανοκίνητη κυκλοφορία μόνο για να πηγαίνει κανείς γρήγορα από το Α στο Β.

Πάνω απ’ όλα, η Ιταλία είχε ήδη την ιδέα της κατασκευής ενός εκτεταμένου δικτύου αυτοκινητοδρόμων.

Η πρώτη autostrada δεν ήταν φθηνή, αλλά συνολικά οι τιμές ήταν πολύ χαμηλότερες: μεταξύ 9 και 60 λιρών, ανάλογα με το μέγεθος του οχήματος.

Σήμερα, μια διαδρομή χωρίς επιστροφή για τα αυτοκίνητα κοστίζει 3,80 ευρώ. Αυτό το Σάββατο, ωστόσο, η διαδρομή είναι δωρεάν.

Για τον εορτασμό της ημέρας, θα κυκλοφορήσουν στους δρόμους αυτοκίνητα από 100 χρόνια πριν.

Μην μαθαίνεις τα νέα της Γερμανίας τελευταίος!

Έγκαιρη, έγκυρη και ανεξάρτητη ενημέρωση. Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τον κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.